Bloggen? Ik vind het gewoon lekker.

Bloggen? Ik vind het gewoon lekker.


Toen ik afgelopen week een goede vriend van mij mailde, kwam ik ineens tot de volgende vraag ‘Waar haal ik voldoening uit bij het schrijven?’ Een vraag die ik hier nader wil onderzoeken.

Allereerst leg ik al een relatie tussen schrijven en voldoening. Kennelijk zijn die twee begrippen, bij mij, onlosmakelijk met elkaar verbonden. Nou ja, zo zie ik het, zal blijken. Allereerst de omgeving, is dat een factor bij het schrijven? Soms. Ik kan zowel schrijven in een drukke omgeving als een lunchroom met allerlei geluiden om mij heen, als thuis. Het liefste schrijf ik zoals nu ‘s avonds thuis als ik niets op mijn programma heb staan en de tijd heb. Misschien is dat wel een voorwaarde voor mij, geen andere dingen hebben die af moeten. Gewoon alle tijd, en het hoofd vrij om te schrijven.

Het is voor mij alleen het onderwerp waarover ik wil gaan schrijven dat leidend is. Ik hoorde van anderen die het hele verhaal al in hun hoofd hebben. Dat gebeurt bij mij alleen als ik schrijf nav een tekst die ik wil bespreken, dan loop ik stapsgewijs het artikel, bijbelgedeelte oid door. Als dat niet het geval is begin ik te schrijven met datgene wat er in mij opkomt. Ik weet dat ik dan soms afdwaal van wat ik wil zeggen, maar ik krijg er eigelijk nooit kritiek over. Mijn blogs zijn meestal ongeveer één pagina lang, soms wat langer, soms wat korter.

Ik ben geen verhalenverteller, denk ik, zou geen verhaal kunnen verzinnen dat langer dan de pagina is waarover ik hierboven sprak. Maar niets is onmogelijk heb ik ervaren, dus wie weet waar ik nog eens toe kom. De vorm die het meeste bij mij past is mijn inzichten die ik op doe te delen. En het schrijven van gedichten. Die krijgen vorm door de groei die ik meemaak in mijn leven en waarover ik gedachten krijg die ik laat opborrelen en dan opschrijf.

Gedichten en blogs dus, en persoonlijke groei. Maar ook vaak over het geloof, dat dan weer wel. Eind december ging ik met mijn vriendin mee naar een bijeenkomst van een schrijfcafé. Daar ontdekte ik dat je kan spelen met taal. De ene keer kwetsbaar, de andere keer brutaal, vol humor, of gewoon irritant. Het kan allemaal terugkomen in de korte vormen waarin de opdrachten die gegeven werden die avond, gegoten werden door mij. Dat was leuk om te doen.

Terug naar waar ik de blog mee begon ‘Wat geeft voldoening bij schrijven?’ Ik denk als ik het helemaal uitkleed, het creëren van iets vanuit helemaal niets. Er is een idee, en vanuit dat idee ontvouwt zich mijn wereld, mijn gedachtewereld, mijn inzicht, datgene dat ik over mijzelf wil delen. Maar ook datgene wat ik hoop dat een ander meeneemt. Wow, daar is ineens de gedachte voor de aanleiding tot het schrijven van deze blog; ik vroeg me namelijk af wat mensen doen met mijn geschreven woord.

Daar begin ik hier een nieuwe alinea mee. Als ik schrijf, schrijf ik omdat ik iets nieuws wil ontdekken en dan bedoel ik in mijn ontwikkeling als mens. De laatste tijd vooral in geestelijk opzicht. Maar steeds vaker hoop ik ook dat anderen iets meenemen, meekrijgen, leren van datgene wat ik meemaak. Dat is een stevige bijvangst zal ik maar zeggen. Echter een bijvangst die maar zelden tot een aantoonbaar resultaat leidt. Want hoe vaak krijg ik nou terug dat datgene wat ik schreef voor iemand iets betekende in zijn/ haar (geestelijk) leven? Niet vaak. Is dat erg? Nee.

Ik zal mijn antwoorden toelichten. Laatst schreef iemand mij nav een blog die ik geschreven had over iets uit het eigen leven van die persoon. Dus toen was even heel duidelijk dat wat ik schreef invloed had gehad op het leven van de ander. Maar dit komt zelden voor. Toch worden de blogs door menige lezer gelezen, maar wat gebeurt er dan mee? En is het erg dat het toch vooral een ‘eenzame’ tocht is het bloggen.

Voor mij persoonlijk zijn de woorden die zich gaandeweg ontwikkelen tot een blog een (klein) feest op zich. Als het over voldoening gaat, is dat de eerste trede op de weg van voldoening. Het gaan schrijven. De volgende trede is als ik iets wat ik zelf meegemaakt heb mag delen met anderen. Dan heb ik het over de mogelijkheid die Funky Fish hier heeft voor bloggers. Het delen van mijn levensweg met lezers. Dan is er een trede die gaat over het overbrengen van Gods woord dat ik tot anderen richt. Tenslotte is daar de ‘roem’, de reacties of kritische noten die anderen onder mijn blogs plaatsen en het aantal lezers van de blog dat je ziet toenemen.

Ik kan niet anders concluderen dat het mij steeds weer veel voldoening geeft het schrijven. Misschien vind ik het gewoon lekker om te doen, net als de reclame waarin pindakaas werd aangeprezen door Petje Pietamientje. En ondertussen hoop ik dat anderen er ook iets aan hebben. Dat zijn dan twee vliegen in één klap. Ik hoop dat ze blijven leven overigens; de vliegen. Net als het schrijven.