Weekopening?

"Hej zou jij de week opening op je willen nemen?
"Het is de beurt voor groep 4,5, zie je dat zitten?"
Dat was vorige week de vraag die aan mij werd gesteld.
Tja, mijn gedachten flitsen even heen en weer.
Vorig jaar had ik bedankt toen de locatie directeur die vraag aan mij stelde.
Ik besloot om nu ja te zeggen.
De week openen met je collega's.
Vaak wordt er dan een korte overdenking voor gelezen van een schrijver.
Een stukje uit een dagboekje is een mogelijkheid.
Wat zal ik doen. Waar ga ik het in die paar minuten even over hebben.
Wat is waardevol om te benoemen zo aan het begin van de week.

Ondertussen had ik mijn Bijbel vertelling voorbereid.
Deze zou onder andere gaan over het verbond dat God met Abram sluit.
Al zijn (mannelijke) familie leden die bij hem woonden moesten worden besneden.
Maar ook zijn slaven kregen dit teken van het verbond. Ook Ismael.
Iedereen werd zo ingelijfd bij de belofte. Bijzonder! Ingelijfd....
Dit stukje bracht mij bij een ander gedeelte in de Bijbel.
Het nieuwe testament.
Paulus..
Romeinen 8: 16,17, 18 en 19 uit de "nieuwe vertaling van het Nederlands Bijbel Genootschap".
Twee nieuwere vertalingen heb ik eerst ook gelezen, maar mijn keuze bleef toch bij deze oude nieuwe vertaling.
Waarom?
Het is hier zo intens neergeschreven.
"De Geest getuigd met onze geest dat wij kinderen Gods zijn. Zijn wij nu kinderen, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God en mede erfgenamen van Christus.." en verder.
Erfgenamen door Christus lijden en sterven.
In zijn beker, daar in Getsemane zat alle pijn, ook die van mij..
Hij heeft dat allemaal overwonnen, en daarom ben ik ingelijfd, erfgenaam..
Wat een rijkdom, en wat mooi dat we dat mogen door vertellen.

"Het lijden hier weegt niet op tegen de heerlijkheid die over ons geopenbaard zal worden".

Het was een goede weekopening.
Een van mijn collega's bedankte mij ervoor.


Erfgenaam.. wat een rijkdom..