Die stomme kleine dingetjes

Onlangs las ik een profiel van iemand, die omschreef wat ik ook zo vaak zeg als mijn vragen "maar waarom wil je weer een partner"

Natuurlijk er zijn zoveel dingen waarom we denken dat het leuk zou zijn om weer iemand tegen te komen en je leven mee te delen, maar wat mis je nu het meest?

Veel mensen die een partner hebben denken vaak op een heel ander vlak, meestal aan het lichamelijke intieme. Wat ik het meeste mis is het geestelijk intiem zijn met een ander "die stomme kleine dingetjes"

Elkaar in de ogen kijken en weten wat die ander nodig heeft/voelt , het na beleven van b.v. een mooi concert, de andere verrassen of verrast worden met een kleinigheid, kunnen lachen om iets wat de buitenwereld niet begrijpt.En dan als laatste en zeker niet het minste die bekende arm om je heen en die schouders waar je tegen aan mag leunen als je het heel even nodig hebt.

Je vreugde en verdriet met iemand delen die er ECHT voor jou is en er ECHT voor een ander kunnen zijn is zo mooi! Ik ben gezegend dat ik een aantal vriendinnen heb waarmee ik een hele mooie vriendschap heb en waar ik veel mee kan delen, en toch het is anders. Ik mis die exclusiviteit van het stukje samen zijn, ook al kan ik mij alleen uitstekend vermaken.

Wanhopig? nee dat ben ik niet, maar soms bekruipt mij het gevoel weleens "wanneer komt hij in mijn leven"

Dinsdag 27 augustus was ik vanaf 9 uur in de ochtend niet lekker, mijn buik voelde gespannen aan en naarmate de dag vorderde kreeg ik steeds meer last. Omdat ik de dag er voor flink gevallen was omdat het trapje waar ik op stond zomaar brak dacht ik "ik ben gewoon wat stijf" Ongeveer 19:00 kwam ik thuis van mijn werk en omdat de pijn anderhalf uur later wel echt heftig was belde ik maar eens met de huisartsendienst.
Om 21:00 kon ik daar terecht, werd doorgestuurd naar de spoedpost en 23:30 werd ik naar boven gereden voor een spoed operatie aan een acute blindedarmontsteking. Ik was zelf naar het ziekenhuis gereden ( hoe anders?) en had niemand bij mij, wat voelde ik mij op dat moment alleen.

Omdat ik een eigen zaak heb moest ik tussendoor heel wat praktische zaken regelen, wie opent er morgen, wie kan er dan sluiten, cliënten informeren en natuurlijk mijn eigen kinderen.

De volgende ochtend om 8 uur werd mij gezegd dat ik naar huis mocht (lees moest), na een uur stond er een verpleegkundige bij mijn bed en vroeg mij waarom ik nog niet weg was! Terug rijden naar huis kon niet en doordat mijn zoon avond dienst had gehad sliep die nog.

Ik ben uiteindelijk rond 10:30 thuis gekomen en inmiddels al een heel eind op de been, al zal het nog een tijdje duren voor dat alles helemaal over en genezen is. Ik geniet nu van mijn vakantie, doe het rustig aan en geniet van de natuur om mij heen.

En toen las ik dat profiel dus waar in stond dat hij op zoek was naar een leuke, bezige vrouw die zich misschien ook jonger voelt dan dat ze is. Om die stomme kleine dingetjes mee te delen, Iemand die weet wat ze wil, maar ook die schouder mist in haar leven.

Mooier kon het niet omschreven worden wat ik voel, hoe ik mij voel, preses wat ik zo graag wil

Het gaat niet om die grote vakanties, ook al zijn die leuk, het gaat niet om de dure cadeaus, het gaat om die stomme kleine dingetjes die je zo graag zou willen delen met een ander!

Heel veel liefs Esther