Onbewust van gebed

Onbewust van gebed

Dinsdagmiddag zag ik op tv een programma waarin het gebed centraal stond, van een gebed met open handen, tot een plek langs het water die een vrouw in hoger sferen bij God bracht.
Een geïnterviewde monnik vertelde dat hij niet altijd direct bad, als hij iets moeilijks meemaakte. Dan ging daar enige tijd aan vooraf alvorens hij zich bewust werd: ‘O ik kan bidden voor wat er nu met mij gebeurt.’

Ik herkende de worsteling, ik vergeet ook altijd direct te bidden als mij iets overkomt wat moeilijk voor mij is. Het lijkt wel alsof ik eerst moet zwelgen alvorens ik mijn moeite bij God neer leg.
Want daar hoort het, bij Hem.
Het duurt even bij mij, merk ik.
Het duurt even voor ik door heb, dat ik kan bidden.
Wat ik toch zo vaak doe het bidden, en dan niet doorhebben dat ik kan bidden juist als ik het het hardste nodig heb.

Het lijkt wel of er geen mechanisme in werking treed.
Dat het niet automatisch gebeurt.
Eerst tobben, piekeren, in rondjes cirkelen met mijn gedachten tot ik muurvast zit.
En dan is het daar ineens, mijn gesprek met God.
Ineens alsof het vanzelfsprekend is.

Gelijk een gebedspunt: bidden om eerder te gaan bidden, als mij iets dwars zit.

Het mooie is, dat ik steeds merk hoe mij dat uit de moeilijkheid haalt waar ik in zit.
Dus een gewaarschuwd man zou voor twee moeten tellen.
Toch werkt het (nog) niet zo bij mij.

Ik hoop dat ik het kan veranderen.
Begin namelijk steeds vaker de grote kracht die er in gebed schuilt gewaar te worden.
Doordat steeds vaker mijn gebeden verhoord worden.
En ik ook trouw mijn gebeden tot God richt.
Loslaat wat Hij er mee doet.
Juist daar kunnen wonderen gebeuren.

Ik bid in sommige gevallen al jaren voor bepaalde dingen. En toch heb ik niet het gevoel dat ik geduld nodig heb. Nou ja soms wel. Maar het lijkt wel of ik begrijp dat God zo zijn eigen tijdschema’s erop na houdt, waar ik als onbeholpen mens geen enkel zicht op heb.

Daar is het weer; loslaten. Want dat is dat ik dan doe, alles aan God overlaten waar ik enkel invloed op kan uitoefenen door mijn gebed aan Hem. Alles is in Zijn hand. Dan kan ik wel van alles willen, maar met de vervulling van gebed is God aan zet. Daar werkt God op zijn manier.

Mijn gebedspunt is gemaakt, eerder willen bidden. Dat brengt mij bij een andere wens, dat is stil worden om de stem van God te horen. Mijn vriendin vroeg het mij, word je wel eens stil om zijn stem te horen. Nee, zei ik. Ik praat alleen maar. Nou zei ze, dan kun je ook eens stil worden en luisteren naar wat God je te vertellen heeft.

Dus zo zie je maar, gebed kent vele vormen. Ik maak gebruik van de lijn die God naar mij uitgeworpen heeft. En ik zie steeds weer de hoopvolle, soms ontroerde gezichten van mensen aan wie ik vertel dat ik voor ze zal bidden. Om te besluiten met wat ik hier op Funky Fish wel eens langs zie komen een man met een rode sweater met de letters erop: ‘Bidden helpt echt.’ Dus ben ik fan van deze man, misschien ken je hem wel: vrijmoedig, bewogen, vriendelijk. Een echte bewuste bidder, een man dicht bij God.