De verborgen schatten in anderen

De verborgen schatten in anderen


Wat ik boeiend vind, is hoe ik kan groeien in mijn leven. Soms maak ik grote sprongen dan weer kleinere, maar zelfs stilstand kan leiden tot groei. Net als de pop van een rups wel degelijk groeit, zonder dat dat aan de buitenkant is te zien. De groei speelt zich dan af aan de binnenkant. Zo zou ik mijzelf ook graag zien, als een steeds weer ontpoppende rups die telkens opnieuw een mooie vlinder voortbrengt.

Mijn bidden heeft zich verdiept de laatste maanden, van een oppervlakkige bidder, ben ik tot een prater geworden met God. Tijdens die gebeden en ook al daarvoor bad ik vooral voor anderen. Die anderen beperkten zich niet alleen tot mijn naaste die ik makkelijk lief heb, maar ook tot diegene met wie ik meer moeite heb in mijn leven. Dat zijn er op het moment steeds minder.

Hoe kan het dat ik steeds minder moeite met mensen heb? Omdat ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gedrag ben gaan nemen. Aan de ander kon, en kan ik niets veranderen wel aan mijn reactie op die ander en hoe ik over die ander denk.

Als ik het heb over ‘verborgen schatten in anderen’ heb ik het hier over de mensen die ons voor schier onmogelijke uitdagingen laten staan. De man/ vrouw of kind, die ons keer op keer doen afvragen: ‘Hoe ga ik met deze persoon om, zonder dat ik mezelf tekort doe.’

Mij heeft het geholpen om voor die personen te bidden. En gisteren toen ik over deze blog nadacht, kreeg ik een gedachte die niet vanzelfsprekend is voor mij: Ieder mens is Gods geliefde Kind. Ik kende het principe, maar in mijn dagelijks leven ervoer ik die verbondenheid niet. Vanuit dat bewustzijn, het bewustzijn dat ieder ander door God deze aarde is opgestuurd met een boodschap, probeer ik om met meer mededogen naar de ander te kijken. Bij aardige mensen en de mensen met wie ik een klik heb, is dat niet moeilijk voor mij. Maar ik vind het belangrijk om juist bij die ‘moeilijke’ mensen, de gedachte aan ‘het Kind van God’ bewust te worden. We zijn immers niet voor niets allen broeders en zusters.

De verborgen schatten bevinden zich vaak in die mensen die onze schaduwkanten bloot leggen, de kanten die we liever niet in het licht brengen. Ik heb elke keer de afgelopen maanden die schaduwkanten van mijzelf onderzocht, zowel in relatie tot mijn vriendin als met anderen door wie ik soms geconfronteerd werd met de minder leuke kanten van mezelf.

Het kan heel leerzaam zijn als je je open stelt voor kritiek van anderen. Het kan leerzaam zijn als je onderzoekt waarom iemand je irriteert of waarom je doet zoals je doet. Ik kies voor onderzoeken, als de situatie zich daarvoor leent.

Ieder mens die je tegenkomt kan je iets zeggen over jezelf. Laat ze allemaal schatten van je worden. In ieder geval in je gebed. Want als ik de rationele bespiegelingen doorlopen heb en niets helpt, kan ik altijd nog bij God terecht. Wie weerspiegelt je grootste pijn, je grootste liefde, vreugde, je grootste uitdaging? Al deze antwoorden kun je vinden in de ander.

Tenslotte vroeg ik mij af: ‘Wie weerspiegelt God in mijn leven? En ik kwam tot een prachtige conclusie; mijn vriendin. Ik begreep ineens ook waarom onze relatie mij zo raakt, dat is in onze verbondenheid met God. Wat een schat.