Oom Gerrit

Gerrit was een man met 'vremde knoop'n an 't jak'. Rechtsom en linksom liggen er verhalen over deze man, mijn oom, getrouwd met de zus van mijn vader.
Uitspraken als: 'een grote fantast', 'dat heeft hem gekuld', 'ik wil niet roddelen, maar..', 'vol overgave', ' in zwart pak met hoge hoed', 'drank en vrouwen'.
Kort samen gevat: oom Gerrit was een man die over de tong ging; boeiend, tegendraads en eigenzinnig.
De volgende verhalen heb ik weten te verzamelen.

Oom Gerrit was getrouwd met de zus van mijn vader, Nellie Kuipers.
In de hoofdstraat van Leens had hij een kapsalon.
Tante Thea, getrouwd met de jongste broer van mijn moeder, George Klamer, kent hem van vroeger; ze is opgegroeid in Leens.
'Tjaaah, wat zal ik daar es van zeggen. Ik wil niet roddelen,' zegt Thea, 'maar, laat ik je een verhaal vertellen.
Ik maakte 1 middag in de week de kapsalon van Gerrit schoon. Ik had een fiets en dat was in die tijd best bijzonder, het was in de periode net na WO2. Niet iedereen had een fiets en dan kwam ik om 12 uur met mijn fiets bij de kapsalon en ging aan het werk. Gerrit nam vervolgens, zonder te vragen, die fiets en ging er van door. Hij was meestal niet terug als ik klaar was met schoonmaken. Dan liep ik wel naar huis, het was niet ver, maar op een gegeven moment was ik er klaar mee, dat hij mijn fiets zomaar pakte. Dus liet ik de fiets thuis en ging lopen. Gerrit moest zich maar redden met zijn uitstapjes.
Waar hij heen ging? Hij kwam vaak in Zoutkamp. Dan zat hij in cafe's.
Wat hij daar deed? Vrouwen en drank? Ik weet het niet hoor.
Gerrit speelde ook kerkorgel. Hij speelde wat mensen graag wilden horen, Johannes de Heer enzo. Arie, jou vader speelde ook, maar zijn muziek was anders, klassieker en verhevener. Hij had een muziekopleiding gehad en het spel van Gerrit was minder in de ogen van Arie.'

Naast kapper was oom Gerrit fotograaf. Hij fotografeerde op bruiloften en partijen. Ik herinner me dat een dorpsgenoot gniffelend vertelde: 'Eens gebeurde het dat jou oom na een bruiloft tot de ontdekking kwam dat er geen fotorolletje in het toestel zat. De hele dag had ie staan fotograferen, de bruid, de bruidegom en al hun gasten zo mooi mogelijk vastgelegd met de camera. Dan komt ie thuis, snel even wat eten en dan alvast beginnen met ontwikkelen.
Hij maakt de camera open...
.....Wat?
Noppes!
Nix, geen rolletje, en dus ook geen foto's
Stel je es voor wat een schok er door hem heengegaan zal zijn.
Hij schaamde zich natuurlijk dood!
Hoe moet dit? Hoe red ik me hieruit? Help!' 'Haha', de verteller lacht schaterend.
'Een weekje daarna heeft de bruid haar jurk nog es aangedaan en de bruidegom zijn pak. Jou oom maakte nog wat foto's. Op landgoed Verhildersum. Geen gasten, geen gemeentehuis. En ook de blik van de bruid naar de bruidegom was minder stralend dan op de dag zelf. Tjaaah..
Maar er zat dit x wel een rolletje in de camera!'

'Oom Gerrit was een grote fantast', vertelt Hilda. 'Hij was organist in de synodale kerk. Bij dominees die hem niet aanstonden ging hij tijdens de preek naar huis om thee te drinken. Dat heeft hem eens gekuld. De preek was afgelopen en Gerrit was nog niet terug.
Hij was een flodderige organist. Pa was een echte leerling van Johan van Meurs van de AaKerk. Pa was trots op zijn organisten diploma. Gerrit deed maar wat.
Maar als Gerrit dan bij pa kwam voor een 'bijzondere opdracht' (zie hieronder) dan speelde pa vol overgave de Heilige Stad en Gerrit zong zo dat ik tot tranen toe geroerd werd. Ook pa verdenk ik ervan een traan weg te pinken.'

Albert vertelt over de 'bijzondere opdracht'.
'Als klanten van Arie na verschillende aanmaningen hun orgel maar niet betaalden, kwam de deurwaarder eraan te pas. In zwart pak, met grote zwarte hoed en een aktetas vol papieren.
Dat was oom Gerrit.
Samen met Johan, (mijn broer) Albert (mijn zwager) en Arie, (mijn vader) reden we met auto en aanhanger naar het dorp van de wanbetaler. De auto werd in een straat verderop geparkeerd. Oom Gerrit steeg uit en liep naar het huis, belde aan en sprak op autoritaire toon: 'betalen of we nemen nu het orgel mee'.
En dan kwamen Arie, Johan en Albert.
We laden het instrument op de aanhanger.
De deurwaarder schreed de straat uit en werd na de actie opgepikt.
(en waarschijnlijk ruim betaald voor zijn diensten)'