Ik als kind 2. Uit de kinderwagen springen

Als baby was ik ook al graag buiten. Daarom zette mijn moeder de kinderwagen in de tuin naast de heg, met uitzicht op het huis van buurman Wiegers.

Als baby hield ik ook van springen. Oma was op bezoek toen ik uit de kinderwagen sprong. Ze keek net uit het raam naar buiten, om te checken hoe het met dat kind ging, en op dat moment sprong ik. De kinderwagen uit, rechtstreeks in de brandnetels. Ik schreeuwde zo hard als ik kon. Mijn oma schreeuwde nog harder. Ze gilde: 'Griet, Griet dat kind springt eruit!' Ze rende naar buiten om mij te redden, mijn moeder rende achter haar aan. Mijn zusje kwam ook kijken, zo van 'hoera er gebeurt wat!' Ze gristen me uit de brandnetels. De buurman stak zijn hoofd over de heg en riep: 'Wat gebeurt hier nu weer?' Ik schreeuwde moord en brand. De brandnetels schroeiden bulten en blaren op mijn babyhuid, op de huid van mijn moeder, mijn oma en mijn zusje. De buurman schudde zijn hoofd. De buurvrouw zei: 'wacht, ik maak een papje van weegbree, dat helpt echt. Leg dat op de brandplekken en dan verdwijnen ze vanzelf'. Mijn vader liet zijn werk in de steek, rende met strenge passen de tuin in om orde op zaken te stellen. Buurvrouw Jikke van de andere kant riep: 'Ach en wee, toen mijn achternichtje in de brandnetels dook moest ze direct naar het ziekenhuis. Ach en wee'.

Ik schreeuwde en krijstte.
De buurvrouw belegde mij met weegbreepap.
Ik sloeg het bakje uit haar handen.
Mijn oma riep: 'haal de dokter.'
Mijn vader zei: 'niet overdrijven.'
Mijn moeder ging kalmerende thee zetten.
Mijn zusje kroop stiekum in de kinderwagen.