Mijn brief aan de pastor

Hoi pastor Johannes

Ik heb last van oud geloof, van zekerheden die uiteindelijk niet op een rotsbodem maar op drijfzand blijken te staan.
Wat ik meekreeg was zo stug en kaarsrecht verzuild dat het alleen maar in stukken kon breken. Ik voel me er onveilig bij. Ik herken het niet in mijn leven en kan het geen betekenis geven.
Al die oude geloofsovertuigingen knarsen als ik ermee geconfronteerd word. Ze doen pijn en verdriet. Ik word er boos en opstandig van. Helaas is dat wat ik in kerken nog steeds hoor: zo is God, en dit heeft Jezus voor ons gedaan. Hallulujah, prijs de heer..
En mijn broer gaat gewoon dood. Dode vluchtelingen spoelen aan. De wereld is ontwricht. Antwoorden zijn er niet. Menselijk logica schiet tekort

Mijn oude geloof. Het dogma van de val in zonden door het eten van de appel, de slang, de dood van Jezus aan het kruis. Verlossing. dankbaarheid, blijdschap met die bloederigheid.
De dichtgeplakte regels voor het leven. Het kleine dorp in noord Groningen waar ik opgroeide, geloofde en uiteindelijk vooral leerde twijfelen.

En nu kan ik geen aansluiting meer vinden bij kerkgenootschappen. Terwijl ik wel graag een soort van kerkgemeenschap wil.

En ik wil graag geloven dat er meer is in het heelal. Dat er iets of iemand is die er van eeuwigheid is en was en zal zijn. Die mij ziet en kent. Die mij liefheeft, die mij zoekt, de aarde ziet en weet en daar iets doet. Met wie ik kan praten, bidden, verdriet uiten, dankbaar kan zijn. Dansen en blijdschap en dat mijn hart opspringt naar iets wat hoger is. .
Dat ik niet alleen ben. Dat ik kan delen wat ik niet met mensen kan delen omdat het te pijnlijk is of omdat er niemand is. Troost en nabijheid als ik eenzaam ben, mijn hart verscheurt wordt. Troost als ik huil tot er geen tranen meer over zijn

Ik wil graag een nieuw geloof. Weten hoe ik moet bidden. Het oude afleggen het nieuwe aantrekken (ik ken de oude teksten, zoek naar nieuwe betekenissen)

Ik wil graag dankbaarheid uiten. Iemand bedanken voor het goede en mooie.
En de vraag: als ik dankbaar ben voor het goede is dat dan hetzelfde adres waar het kwade ook vandaan komt? En dat blokkeert de dankbaarheid.
Alsof ik niet vrij ben van de dogma's van vroeger. En dat ben ik niet.

Op kwade momenten komen ze langs.
Dat ik niet naar de kerk ga. Niet bid, niet bijbellees.
Niet geloof in het verzoenende bloed van Jezus.
Niet geloof in de schepping, de evolutie meer kans geef.
Dat god almachtig is, genadig, goedertieren, maar....rechtvaardig. Alles doet meewerken ten goede. Alle haren op mijn hoofd geteld
Dat Abraham en David echt geen heilige broeders waren, maar despoten.
Dat ik niet geloof dat de katholieken vervloekte afgoderij bedrijven.
Dat ik gescheiden ben.
Graag spot met god en kerk en wil vloeken. En dat de laatste tijd steeds vaker doe.
Dat ik van sex houd.
Het milieu belangrijk vind, uiteindeljk best serieus ben en niet goed ben in het liefhebben van rare mensen en dat ik denk dat God dat wel belangrijk vind. Misschien dat mijn werk met kneusjes nog wat oplevert aan karmapunten.

Ik wil het oude geloof afleggen en een nieuw geloof omarmen.
Kun je me daarbij helpen?