Ik ben de butler thuis

Voordat ik stopte met werken, heb ik zo'n twintig jaren een eigen bedrijfje gerund.
Tot m'n zestigste werkte ik zes dagen per week en op verzoek van mijn vrouw sloot ik mijn toko voor mijn pensionering ook op maandag.
Evengoed had mijn vrouw ook een bijna fulltime baan. Wanneer je, na ruim vijfenvijftig jaar 'werken' gepensioneerd raakt kom je in een zekere overgangstijd waar het woord
'aanpassen' een sleutelwoord is.

Mijn eigen vader had een bedrijf met zo'n twintig werknemers en om die reden hadden we voor het huishouden ook een dienstmeisje. De taken voor mannen en vrouwen waren toen nog strikt gescheiden.
Omdat ik van het platteland kom, gingen vanuit ons dorp drommen meisjes per fiets naar een naburig stadje naar de huishoudschool, waar ze hun opleiding volgden. Hun rechten waren het aanrecht en de man was kostwinner.
In de kerk waren de ouderlingen allemaal man, strak in het pak.
Na vijftig jaren huwelijk ben ik mee geëvalueerd hoe maatschappelijk alles veranderde en leerde ik de bakens te verzetten.

Mijn echtgenote, die enkele jaren jonger is als ik, bleef tot haar zevenenzestigste jaar doorwerken. Toen ik vijfenzestig jaar oud was, verkocht ik mijn boekwinkel.
De laatste jaren van onze 'werkzame periode' was mijn vrouw de belangrijkste kostwinster. De taken in huis verdeelden we zo eerlijk mogelijk. Ik heb een redelijk meegaand karakter en ik vind het ook niet meer dan billijk de handen uit de mouwen te steken.

Na mijn Mulo-opleiding heb ik zo'n vijftien jaren als groepsleider in internaten en tehuizen gewerkt en een flink deel van ons werk bestond uit huishoudelijk werk en dat soort dingen. Eigenlijk kreeg ik al een soort van vooropleiding om ook binnen de huishouding mijn mannetje te staan.

's Zondagsmorgens kook ik de eitjes en zorg voor het ontbijt.
Meestal doe ik het sanitair en hobbel enkele keren per week met de stofzuiger door onze woonvertrekken. Tot een jaar terug vond ik het leuk om ook de was te doen. Maar daar heeft m'n vrouw een stokje voor gestoken. Ik maakte te veel fouten (vergissingen) en dat ging ten koste van sommige kledingstukken. Overigens heb ik de laatste jaren genoten van een prima opleiding om huishoudelijke bezigheden, inclusief werkzaamheden buitenshuis, als het onkruid wieden in de tuintjes.
's Morgens en 's middags zorg ik voor de koffie, die mijn vrouw elke keer met 'big smile' in ontvangst neemt.
Het idee dat de vrouw tot het zwakkere geslacht hoort, heb ik al lang ingeslikt.
Jammer dat mijn vader dat allemaal niet meer heeft meegemaakt. De kunst om te overleven is, op tijd te leren je bakens te verzetten.