Over mama's, kinderen en de Vader

Ik ben zo'n man die toch wel een kinderwens heeft. Die moeten liefst wel van eigen kweek zijn, maar dat heeft zo zijn redenen. Kinderen hebben iets met mij en ik iets met hen. Vooral kleine jongens voelen zich snel bij mij thuis en dat is toch best bijzonder te noemen. Kleine jongens, vooral als ze in hun jonge leventje toch al het één en ander hebben meegemaakt, worden snel schuw en voorzichtig. Jongens met een alleenstaande moeder treden vaak heel beschermend op, ook al komt dat vaak niet zo over. Logisch, het vocabulaire om uit te drukken wat de kleine man vindt of voelt is vaak nog niet ontwikkeld. Mijn ervaring is dat als je zo'n kereltje even op de arm neemt, om samen eens rustig uit te zoeken wat er in dat kleine borstkastje omgaat, er een gouden hartje in blijkt te kloppen.

Dat vind ik altijd zo mooi aan jongens. Het is voor mij iets heel herkenbaars en op één of andere manier hebben die doerakjes dat door. Eerst word je vanachter twee oogjes voorzichtig gewogen en getaxeerd, maar al gauw blijkt dat er toch echt grond is om maatjes te zijn. Heeft de kleine dat éénmaal vastgesteld, dan is het vertrouwen gewonnen en wordt de roedel uitgebreid.

Dat is anders met meisjes. Meestal zijn die heel uitgekiend bezig met een kinderlijke vorm van 'ondervraging'. Hoe je heet, wat je doet, wie je leuk vind, wat voor kleren je mooi vind en of je een vriendinnetje hebt. Want er wordt vakkundig uitgezocht of je wel een geschikte kandidaat voor moeder bent, maar natuurlijk ook of de broodnodige cadeautjes erin zitten. Ik zeg meestal. Net als bij jongetjes verschillen meisjes onderling en niet zelden tot in het extreme. Er zitten er ook bij die eerder geïnteresseerd zijn in zaken als sportiviteit of jouw kwaliteiten als gesprekspartner. Voor je het weet sta je met een schort achter het Fisher-Price keukentje af te drogen, terwijl zij vertelt over die rare vriendinnen van haar op school. Waag het niet om de borden niet goed af te drogen! Dat wordt gecontroleerd...

Mocht u zich daar met vlag en wimpel doorheen weten te werken, dan maakt het eigenlijk niet veel uit. U kunt er eventueel bij, maar het hoeft niet. Mocht u een fout maken dan kunt u er zeker van zijn dat die gerapporteerd word aan moeder.
Zulks is natuurlijk onacceptabel.

Ik houd van ze hoor. Toch wil ik de kinderen het liefst van eigen kweek. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen en ben ik een paar keer flink voor de bijl gegaan als het om die kleintjes gaat. Helaas voor mij, de moeder in kwestie was tot nu toe geen geschikte partner. Dat is soms iets wat je dan bijna maar voor lief zou nemen. Hoewel dat een ongelooflijk domme keuze zou zijn.

Mijn eigen ervaring in het leven heeft me geleerd heel erg voorzichtig te zijn met 'moeders'. Sowieso geef je als man al een ongelooflijk groot deel van jezelf op, als je besluit te gaan zorgen voor 'ander man's' kinderen. Immers, God heeft je zo gemaakt dat jij jouw nageslacht kan doen laten voortbestaan in liefde met een ander.

Dat is in het geval van alleenstaande moeders al vaak niet echt meer een mogelijkheid. Meestal vinden ze twee kinderen wel genoeg en zijn ze meer op zoek naar een 'vaderfiguur'. Dat doet voor mij de deur dicht. Ik ben geen 'vaderfiguur'. Ik ben een man, geen accessoire. Dat betekent dat als je mij wil, je jouw gezin om mij heen mag brengen, maar ik niet ten dienste van jouw kinderen bij jou solliciteer. Zo werkt het namelijk ook niet, want de man is het hoofd van de familie. Niet enkel de portemonnee en handige pendeldienst. Hoewel ik het nu wel heel cru uitdruk. Toch zijn dat de beweegredenen van veel alleenstaande mamma's. Er moet een papa bij. Dat werkt helaas niet. Je kunt als mama nog steeds niet op zoek naar een papa. Je moet op zoek naar een man met papa-
kwaliteiten, hetgeen bepaald geen licht werk is. Totdat je die man treft natuurlijk.

Hoe zou het dan wel moeten werken? Dat is in de praktijk ingewikkeld. Als je als man het grote hart hebt om ervoor te gaan een gebroken gezinnetje te helen, dan moet je uit het juiste hout zijn gesneden. Je moet een groot hart voor kinderen en hun persoonlijkheidjes hebben, over een engelengeduld beschikken en daarnaast ook nog eens ruimte hebben voor de persoonlijkheid van je eventueel aanstaande vrouw. Bovendien zit je direct in een heel andere fase van het leven. Je mist de geneugten om van 'dat meisje', 'jouw meisje' te maken. Als man zit je dan direct met de bijkomende verantwoordelijkheden en slaat daarmee een deel van je leven over dat toch wel heel belangrijk is. Waar je waarschijnlijk sinds je pubertijd naar hebt verlangd. Veel mama's beseffen dat niet eens en dat kan behoorlijk steken.

Is het dat dan waard? Ik denk dat dit van het soort vrouw afhangt. Als je een moeder treft die weet wat jij nodig hebt én hoe ze jou volgens God's waarden moet behandelen, dan kan het dat zelfs heel erg waard zijn. Maar dat hangt van de gesteldheid van je hart af.

Ik ben zelf gezegend geweest met één halfzusje, twee halfbroertjes en met twee geweldige stiefzusjes en een meesterlijk stiefbroertje. Het is niet met allemaal goed gekomen, maar ik houd van ze. Ik heb ook als verantwoordelijke oudere broer met hart en ziel voor ze gezorgd. Ook als was dat niet altijd mijn vrije keuze, want de thuissituatie dwong mij daartoe. Dat wil zeggen, dwong mijn hart en ziel.

Wel zeg ik tegen mannen die overwegen om een mama te daten het volgende; weet wat je waard bent! Als jij de kwaliteiten hebt die ik hierboven beschreef, dan ben je van het 'door God gezonden' soort. Weeg goed af of mama dat beseft. Zo weeg je namelijk of je een vrouw of een profiteur hebt getroffen. Want ook een mama is niet vanzelfsprekend een echte vrouw. Geloof me beste lezer, ik weet waar ik het over heb. Bedenk dat de bijbel zegt:

'Wie een vrouw gevonden heeft, heeft iets goeds gevonden.'

En gedenk en prijs God je Vader.