Onderbroeken

"Hij wisselt vaker van vriendinnetje dan van onderbroek."



Ik dacht dat dat fenomeen dus alleen bij heerschappen voorkwam, maar ik heb de vrouwelijke equivalent gevonden. Ze heeft vorige week nog uitgehuild en mijn hele voorraad Oreo's erdoorheen gejaagd. Sorry neefjes en nichtjes, als jullie weer komen, geen koekjes. Of misschien Maria Biscuit. Vandaag heeft ze pretoogjes. Ze snaait nu mijn hele voorraad biologische chips erdoorheen en ook de biologische wijn die ik nét bij AH in de persoonlijke bonus heb gehaald. Daar gaat mijn voordeel. En mijn vooroordeel.

Hier een foto. Hmmm zéker een vooruitgang. Mooie blauwe ogen en een lekker setje blonde krullen. En ook nog wat iq-punten meer, ook niet onaardig. Tenminste, alsof je dat van een foto af kunt zien, maar ik blijf hardnekkig geloven in de vooruitgang. Toch weet ik niet of ik haar nu een draai om de oren moet geven of toch moet feliciteren. Misschien beide.

Ondertussen ga ik bij mezelf na wat er nou mis is met mij. Ik zou dat dus nóóit doen, op een willekeurige dating site gelijk een stuk of twintig man aanschrijven met het motto: niet geschoten is altijd mis. Het komt zo willekeurig op mij over. Zo aandachtsg....ericht. Nee, ik geloof niet alleen in de vooruitgang maar ook in de ontzettend romantische liefde, je weet wel, mooie regenboog, elfjes in een sprookjesbos en dan natuurlijk zo'n dromerige harpiste die ijle liefdesliedjes pingelt, en zo'n ridder op nogal vurig paard. Dat. Maar ze zegt: dat moet je ook doen. Gewoon hup, aanschrijven. Je vraagt hem toch niet gelijk ten huwelijk? Ik denk te moeilijk.

Maar goed, ik ben ook gelijk 20 jaar ouder, ik ben van een andere generatie. Ik heb nog degelijke onderbroeken en die draag ik met trots. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt om partners sneller te wisselen dan mijn ondergoed. Nee, dank je.

Toch hè, zou ik wat van die frivoliteit en levensvreugde van haar willen hebben. Daar doet geen degelijke onderbroek wat van af.