Het licht wordt aangestoken

- Ad en Vera feuilleton; afl. 58 -

"Onze jongste is toch een wonderlijke knaap, Greet.
Ik heb net weer een brief van hem gekregen."
"Kun je er iets van vertellen?"
"Nou, Erik, onze oudste, en hij onderhouden een goed contact met elkaar. Dat geeft hoop.
Tsja, verder, hij is echt idolaat over Vera.
Misschien stond ik daar vroeger wat anders in.
Adriaan bidt voor me dat m'n twijfel zal verdwijnen. En ook nog, dat hen gevraagd is om als echtpaar actief aan het pastoraat binnen hun kerk mee te gaan doen. Je moet de brief straks zelf maar eens gaan lezen."
"God heeft ons gezegend met die jongen, Erik. Ik heb het altijd wel geweten dat Hij iets bijzonders met hem van plan was."
"Ja Greet, een tikkeltje jaloers ben ik wel dat hij zo spontaan is in zijn geloof en vooral niet terughoudend om dat uit te dragen.
En dat op m'n oude dag, dat hij er naar verlangt dat we in genegenheid dichter naar elkaar toe zullen groeien."
"Wil je dat, Erik?"
"Ja, echt wel. Hoewel ik er ook wel een beetje bang voor ben, Greet.
Soms ben ik af en toe angstig bij de gedachte om een ander toe te staan diep in m'n hart te kijken. Dat zou jij moeten weten."
"Erik, die jongen lijkt op jou. Misschien ben jij in sommig opzicht wat minder spontaan, maar in die waarheidsdrang die hij heeft, lijkt hij op jou.
Toen jij mij, heel vroeger, gevraagd had of ik verkering met jou wilde hebben, wist ik waar ik aan begon. Het was God die ons bij elkaar bracht".

"Lieverd, soms denk ik, naar jou toe, ik ben niet altijd de gemakkelijkste geweest".
"Ach schat, wie van ons is dat nu wel? De Heere God weet wel wat voor maaksel we zijn. Ik heb altijd veel van je gehouden en je ook gerespecteerd al die keren dat je er naast zat".
"Greet, ik had laatst een wonderlijke gedachte, na die eerste brief die hij me onlangs toestuurde".
"Vertel".
"Nou, in al die relaties die zij als echtpaar aan gaan, overal wordt het licht aangestoken. Het lijkt er wel op, het is net of het ook in mijn eigen hart "ruimer" gaat worden. Je weet wel hoe ik het bedoel."
"Erik, daar moet ik over nadenken. Wanneer je me dat zo vertelt, word ik er stil van. Het licht wordt aangestoken.
Johannes zegt over de Heere Jezus: Dit was het waarachtig Licht, hetwelk verlicht een iegelijk mens. (Joh.1:9 S.V.)
En ik denk ook nog aan die tekst uit de bijbel in Jesaja negen: Het volk, dat in duisternis wandelt, zal een groot licht zien; degenen, die wonen in het land van de schaduw des doods over dezelve zal een licht schijnen."

"Soms denk ik wel eens, schat, hoeveel tijd zal de HEERE mij nog geven? En, ben ik bereid? Het is net of de schaduwen wijken. Wonderlijk dat jij die tekst uit Jesaja 9 aanhaalt."
"Voor de HEERE is niets te wonderlijk, Erik! We moeten maar eens weer gauw naar die jongelui gaan. Ik wil ook zo graag kleine Beatrijs weer even op m'n armen dragen."