Ik heb altijd veel van je gehouden

- Ad en Vera feuilleton, aflevering 56 -

Lieve knul van me,

Nee, gemakkelijk vond ik het niet toen ik jouw brief las.
Je zult het niet van me gewend zijn, maar eerlijk gezegd, nadat ik jouw brief een paar keer gelezen had, heb ik best een paar traantjes laten vallen.
Jij was in ons gezin een nakomertje.
Dat gebeurde, dat met jouw oom Kobus, hebben mams en ik heel verschrikkelijk gevonden. Wij hebben het toentertijd onszelf amper kunnen vergeven. We waren te goed van vertrouwen toen in die jaren jouw oom af en toe bij ons oppaste. Hij had geen werk en het kwam ons wel goed uit.
Mams heeft er ook heel veel verdriet over gehad dat dat in onze familie allemaal gebeurd is. Eigenlijk moet ik schrijven, dat dat in mijn gezin heeft plaats gevonden.

Adriaan, zo als ik door mijn ouders ben groot gebracht, is de man hoofd van zijn gezin en tegelijk priester. De kerk waarin wij je groot brachten, is ons altijd heel dierbaar geweest. En dat is ook altijd zo gebleven.
We vinden het heel erg dat in onze tijd zoveel jongeren de kerk loslaten.
Mams en ik hebben jou ten doop gehouden. Toen je bij het ouder worden zelfstandig jouw weg zocht en je bij een evangelische kerk aansloot, heeft me dat pijn gedaan. Ik voelde dat ook als een tekort van mijn kant. Jij bent een kind van het Verbond.
Mams was er wat gemakkelijker in dan ik. Zij vond dat jij jouw eigen weg moest vinden..

Ik geef je toe, dat ik in die twintig jaren dat je bij ons thuis woonde, dat ik meer met je had moeten praten. Toen je eenmaal het huis uit was, heeft me dat wel dwars gezeten, dat ik zelf ook steken heb laten vallen. Dat betreur ik..

Ik heb respect voor je, dat je het initiatief hebt genomen, mij te schrijven,
Natuurlijk heb ik mams jouw brief ook laten lezen.
Het eerste wat ze zei, was: "Zie je nou wel, hoe veel die jongen om jou geeft !" Ik had vaker tegen je moeten zeggen, dat ik van je hield.
In het gezin van opa en oma, zoals ik opgroeide, was dat niet gebruikelijk om zo amicaal met de kinderen om te gaan. Toch wil ik je hier nadrukkelijk
laten weten, ik heb altijd heel veel van je gehouden, en, zoals je begrijpt, dat doe ik nog steeds.
Wel heb ik het vaak moeilijk gevonden om vrijmoedig met jou, je broer en zus over de HEERE te praten, om te delen dat een mens in zijn leven wederom geboren moet worden. Daar worstel ik zelf nog mee en ik hoop vurig dat mij die zekerheid nog eens te beurt zal vallen. Mams staat daar wat ontvankelijker in dan ik.
We hebben jou altijd aan de troon van Gods genade opgedragen, en, Adriaan, God heeft ons gebed verhoord, dat jij in jouw leven de HEERE hebt gezocht.

Het heeft allemaal zo moeten wezen, de weg die jij gegaan bent.
Jij hebt in Vera een lieve vrouw gevonden en daar zijn mams en ik de HEERE God heel dankbaar voor. Ik ben blij dat jouw zus Dinie nog altijd ter kerke gaat.
Mams en ik komen gauw weer een keer bij jullie langs. Ik blijf het fijn vinden wanneer je me af en toe schrijft, hoewel het me wel moeite kost om zo vanuit mijn hart te schrijven.
Ik ben trots op jou, m'n zoon, dat jij zo je eigen weg met de HEERE bent gegaan. Een hartelijke groet van ons allebei.

Vader.