"Verkeerde gevoelens"

Op de terugweg van gezamenlijk boodschappen doen vroeg ik kleindochter Julia (11) of zij een blog wilde schrijven over "hoe een meisje een jongen vraagt". Het verhaal speelt zich af, op het schoolplein, ergens in Engeland.

Kijk, daar is hij dan, Milan, oftewel een super knappe hunk op Roseveldt High.

"Vraag het hem gewoon", zegt Lory bazig.
"Nee, dat durf ik echt niet, hoor", zegt Soof bang.
"Help, hij glimlacht naar me".
Voordat Soof het weet, heeft ze een kop als een boei.
"Rustig maar, hoor", zegt Lory sussend, "ga er maar gewoon naar toe".

Aarzelend loopt Soof voetje voor voetje naar Milan.
"Hooooiii" stamelt Soof.
"Oh, hey", zegt Milan.
"Leuk shirt", zegt ze zo rustig mogelijk.
"Thanks, ik heb hem nieuw".
"Milan...",
"Ja, wat is er?"
"Wil je misschien zaterdag mee naar de bios?"
"Uh.... dat is goed. Tot dan, Soofje."

"Aaaaaah, dit is het perfecte jurkje.
Ik ben klaar voor de avond." zegt Soof enthousiast.
Even later in de bios.

"Hey Mi....."
Milan draaide zich snel om.
"Hey Soof, dit is m'n vriendin Catherine".
"Oh hey, Ik heb een lekkere smoothie, ook een slokje?"
"Ja", zegt Milan, "lekker".
Met een snelle beweging gooit Soof de smoothie over Milan heen.
"Veel plezier met de film".

Soof loopt boos weg.
"Jongens, pffff, je kan er beter niks mee te maken hebben".