De tijd van het kraambed (49)

Toen de beide jongens, Gert en Hans, van hun bezoek aan tante Joke in Amsterdam, terug kwamen, waren ze helemaal door het dolle heen, nu ze er een zusje bij hadden gekregen.
Het was fijn dat Joke ook drie kwartier gebleven was om hen te feliciteren. Zij had een geweldig boeket bloemen meegenomen. Het kostte haar moeite om nog met haar eigen emoties om te gaan en de juiste houding te hervinden als verwekker van hun twee opgroeiende zonen.
Ad en Vera hadden het idee dat zij zelf nog moest groeien in de rol van haar nieuwe identiteit.

Gelukkig kon Ad ook een aantal vrije dagen opnemen en een hele week konden ze genieten van Ria een capabele kraamverzorgster. Vera was er trots op dat ze de kleine voldoende voeding kon geven.
Die eerste week was het een drukte van jewelste. Ad turfde de aantallen bezoekers/sters, wel enkele tientallen. Maar goed dat ze op het geboorte kaartje hadden aangegeven dat moeder en dochter ook hun speciale rustuurtjes in acht namen.

In de momenten dat ze alleen was, vooral 's nachts wanneer Ad al sliep, werd Vera af en toe overspoeld met gevoelens van dankbaarheid dat God hen alsnog dit kleine meisje had toevertrouwd.
Acht jaar geleden toen haar tweede zoon geboren werd, was ze al in een periode terecht gekomen van twijfel wat er met Hans, toentertijd haar man, aan de hand was. Een onmachtige minnaar van wie ze niet wist waar ze met "hem" aan toe was. En die relatie had zich een aantal jaren voortgesleept.
Toen kende ze ook de Here God nog niet.
Wat was er toch veel veranderd in dat jaar dat Ad in haar leven was gekomen. Eerst nog als de twijfelende geliefde, nadat haar eerste huwelijk stuk was gelopen. Een tijd lang hadden ze alleen maar brieven geschreven. Ad had er echt een gebedszaak van gemaakt of het wel naar de wil van God zou zijn om een gescheiden vrouw te trouwen. En geleidelijk aan kreeg hij een toenemende zekerheid dat God het zelf zo geleid had dat ze op elkaars weg waren gekomen.

Wat was Vera dankbaar dat ze binnen hun kerkelijke gemeente zoveel vrienden hadden leren kennen.
Natuurlijk was domina de Kwaadsteniet één van de eersten die hen kwam feliciteren met de geboorte van Beatrijs Jessica.
Ad die tot een half jaar voor hun huwelijk altijd een toegewijd bezoeker van een evangelische gemeente in Oudewater was, had diepgaand met Vera van gedachten gewisseld, dat volgens zijn overtuiging de doop het gevolg was van een bewuste keuze voor het christelijk geloof en de belijdenis dat Jezus Heer is. Vera kon er met hem in mee gaan, dat ze om die reden het sacrament van de heilige doop zouden uitstellen tot later. Ook hun beide jongens waren niet gedoopt.
Het was een verademing dat hun domina ruimdenkend was en ook aan Ad volop de ruimte gaf pastoraal betrokken te raken in hun PKN gemeente.

Toen Ad die eerste week even gauw boodschappen deed kocht hij maar gauw drie extra rollen beschuit met de echte roze hageltjes.....