Rolmodellen en jonge ouders

- Ad en Vera (44) -

Gewapend met een dienblad met daarop alle ingrediënten voor een ontbijt, schuifelt Ad, nog gekleed in zijn pyjama, voorzichtig de trap op.
Voor de beide jongens heeft hij een paar kommen met muesli klaar gezet.
Het is zaterdagmorgen, het is nog lekker stil in huis, en bij voorbaat geniet hij er van om Vera nog wat in de watten te leggen.
Wanneer hij de slaapkamerdeur open doet, ziet hij dat Vera al wakker is.
Ze werpt hem een big smile toe.

"Oh schat, wat lief, ik zie dat je eitjes gekookt hebt".
"Heb je er trek in, lieveling?"
"Ik denk dat het wel gaan zal. Ik voel me een stuk beter als gisteren."

Het dienblad met de pot thee, beschuiten en de overige spullen zet Ad op één van de nachtkastjes, zodat hij de handen vrij heeft. Vervolgens schenkt hij voor hen beiden een kop thee in en kruipt naast Vera weer het bed in. Gezellig om samen zo het weekend in te gaan.

"Ad, lieverd..... ik wil toch nog wat aan je kwijt....
Toen we gisteren samen gingen slapen, toen lag jij al snel op één oor.
Eerlijk gezegd.... ineens vloog het me aan, het idee, dat ik straks helemaal m'n baan zou opgeven.
Opnieuw realiseerde ik me: Wil ik dat eigenlijk wel?"

Ad keek een beetje wazig.
Hij wilde graag de liefhebbende echtgenoot zijn en z'n neiging om Vera te interrumperen kon hij bedwingen.
"Meisje van me, ik dacht dat we er gisteren een beetje uitgekomen waren".
"Ad, ik denk dat ik wat meer tijd nodig heb.
Vannacht heb ik wel een uur liggen prakkiseren.
En.....Ad, weet je wel, jij was degene die me geholpen hebt God te leren kennen. Ad, ik heb vannacht gebeden, en, nadat ik zo lag te tobben, ineens kwam die wonderlijke vrede van God weer over me.
En het leek wel, of Hij tegen me zei: Het komt wel goed, meisje.
Ad, liefste, snap je wat ik bedoel?"

Ad moest nog dikwijls wennen om met die emotionele kant van vrouwen om te gaan. Maar, hij was verre van ongevoelig.
Onwillekeurig kreeg hij vochtige ogen, en, slikte een paar keer.
"Ik denk, Vera, dat ik je wel begrijp.
Mijn vader was vroeger een echte regelneef, zoals hij erover dacht, zo zou het gebeuren.
Ik doorzie het altijd niet, maar, misschien heb ik dat ook wel een beetje...."

"Ad, je houd toch wel van me?"
"O meisje toch, ik ben dol op je. Dat weet je wel..."
"Ik wil het alleen maar horen, Ad...."
"Vera Westerduin-Quispel, ik houd van je. Wil je met me trouwen?"
"Ja Adriaan Quispel, ik houd ook van jou en ik wel best met je trouwen; gekkerd....."

Het ijs was gebroken en samen zaten ze te snikken van het lachen.
Wat was liefde toch ook een wonderlijk ding.
"Dan moeten we ons huiswerk nog maar eens overdoen".
"Ja, meester.....
Ad, ik speel ook met de mogelijkheid dat ik met de directie van Hensen overleg of ik twee dagen per week in dienst kan blijven als verkoopster.
Eén van m'n collega's acht ik best geschikt om cheffin te worden.
Ik kan het in elk geval voorstellen.
En...... we hebben geen haast."

"Vera, misschien is het wel goed, om volgende week dat balletje eens op te werpen. Of.... je laat het nog enkele dagen betijen."
"Nee Ad, ik geloof, dat ik in elk geval voorlopig, nog wil blijven werken".
"Vera, je thee wordt koud."
"Boe schat, ik doe je wat,"

Ze hoorden beiden gestommel beneden. De jongens hadden de kommen met muesli ontdekt en hadden de t.v. enkele decibellen te hard aangezet.
"Lieverd, ik kleed me gauw aan.
Blijf jij nog maar even liggen. Ik zie je straks wel."