Rolverdeling tussen mannen en vrouwen

- Ad en Vera (43) -

Vrijdagavond, heel erg laat.
Tegen elven 's avonds waren ze beiden gaan slapen.
"Welterusten Ad".
Ad, al geeuwend: "Slaap lekker, m'n kindje".
Nog geen kwartier daarna was Ad al naar dromenland vertrokken.
Glimlachend keek Vera naar d'r rechterkant waar slaapgeluidjes vandaan kwamen.
Ze hadden samen wel echt anderhalf uur gepraat, financiële berekeningen gemaakt, alles gewikt en gewogen.....
Vera realiseerde zich, die schat van mij is toch wel echt een man. Hij houdt
er van om knopen door te hakken.
Ze waardeerde het in hem, dat, als het er op aan kwam, hij ook heel goed kon relativeren. Ze voelde echt dat hij haar belangen op het oog had.
Soms liet ze zich snel door zijn bezorgdheid, maar ook door zijn enthousiasme, meeslepen.
Vera hield van een harmoniemodel.
Echter, als leidinggevende in de herenmodezaak waar ze werkte, had ze ook wel geleerd om terdege rationeel te denken terwijl ze ook voldoende oog had voor de belangen van het personeel.

"Wil ik dat echt wel, over een half jaar, er uit stappen?'
Ad's eigen moeder was altijd huisvrouw geweest en gebleven.
Toen zijn ouders trouwden was de rolverdeling duidelijk.
Ad had het geluk gehad op te groeien in een liefdevol gezin.
Zijn moeder schikte zich meestal snel naar haar man die leefde vanuit nogal vaststaande stereotypen, hoe het allemaal hoorde.

Vera keek naar de fluorescerende stippen boven de cijfers van haar wekker. Verdraaid, het was al weer twaalf uur geweest.
Voor de vijfde maal ging ze nog weer eens op de andere zij liggen.
En dat omdraaien verging haar wat minder gemakkelijk dan een aantal maanden geleden.
Voor de zoveelste maal probeerde Vera haar gevoelens nog eens op een rijtje te zetten.
Ze was er echt van overtuigd dat er Ad alles aan gelegen was dat haar belangen prioriteit verdienden.
In het achterliggende jaar was Vera er aan gewend geraakt om in d'r eentje met regelmaat in conclaaf met God te gaan en realiseerde ze zich dat ze een groeiend verlangen had om naar zijn wil te leven.
Ook nu verzuchtte ze: "Wat vindt U er eigenlijk van, Heer?"

Vera was er bang voor dat ze op een gegeven moment tegen de muren op zou vliegen, wanneer ze alleen nog voor haar baby en de jongens zou zorgen.
Ze kon zo genieten van de omgang met collega's. En ook de omgang met klanten, het volgen van de laatste trend binnen de herenmode. En allerhande ideële kanten van haar werk fascineerden haar.

"Heer Jezus, U hebt mij gemaakt. U weet alles van mij.
U weet hoe blij ik ben met m'n lieve man.
Dat ik een kindje mag krijgen, iets dat van ons samen is.
"Wilt U mijn hart en verstand verlichten?"

Morgen zouden ze er samen verder over praten.
Zo, 's nachts rond half een begon Vera nu echt slaperig te worden
en slechts, nog enkele minuten later, verzonk ze in een diepe slaap.
De zorgen van morgen waren voor morgen.