Hooggevoeligheid, wat doet het met je?

Een week geleden maakte ik weer negenendertig euro en vijftig cent over aan Funky Fish om ervan verzekerd te zijn maximaal te kunnen profiteren van alle voordelen die deze dating- en community site te bieden heeft.
Tussen jou en mij gezegd en gezwegen is het voor mij ook een vorm van therapeutisch bezig zijn.

Vanaf m'n vijftiende tot m'n zesentwintigste moest ik alle zeilen bijzetten om in de maatschappij een plaats te veroveren. Ik sjeesde in de examenklas van de Mulo en in het daaropvolgend jaar realiseerde ik administratieve banen in drie verschillende kantoren. In de keuring voor militaire dienst werd ik voorgoed ongeschikt verklaard.. Vanaf m'n achttiende werkte ik me uit de naad om in een diversiteit van alle mogelijke studies m'n beperkingen te kunnen overstijgen. Vanuit m'n achtergrond had ik een gezond arbeidsethos mee gekregen en er was me veel aan gelegen mezelf te bewijzen.

Met behulp van een erfenis en het indienen van een goed ondernemingsplan bij de ING lukte het me een christelijke boekhandel op te starten en dat heb ik zo'n twintig jaar volgehouden.
Zo'n dertig jaar geleden kwam het verschijnsel "hooggevoeligheid" steeds meer in beeld en ook vanuit christelijke achtergrond kwamen daarover enkele titels op de markt.
Heel geleidelijk aan ging ik meer over mezelf begrijpen, onder anderen, die extreme gevoeligheid afhankelijk te zijn van de goedkeuring en/of afwijzing van m'n omgeving.

Nu had ik inmiddels wel sinds m'n vijftiende levensjaar een principebesluit genomen dat ik - hoe dan ook - God wilde dienen in m'n leven. En die intentie heeft me voor veel onheil behoed.
Bij al onze vijf kinderen zie ik die aanleg terug.
Ik ben de Hemel zo intens dankbaar dat m'n vrouw en ik in onze bijna vijftig jarige huwelijksrelatie elkaar steeds op een geweldige manier hebben aangevuld. Natuurlijk ging dat proces ook niet zonder slag of stoot.

Bij het intreden van je pensioen gerechtigde leeftijd kom je weer in een totaal andere levensfase terecht. Het heeft me toch een paar jaar gekost om weer een nieuwe balans terug te vinden.
Ook in het samenleven als man en vrouw ga je weer een nieuw tijdperk tegemoet. Je ontkomt er niet aan om steeds meer bezigheden samen te plannen. Dat betekent ook een uitdaging in mentale groei, een kwestie van geven en nemen.

Ik ben nog altijd meer gevoelig dan dat me lief is.
Maar ik heb ook geleerd met dat fenomeen om te gaan en ik koester ook de voordelen van die extra gevoeligheid. M'n gevoel van welbevinden is niet langer als een barometer die, al naar gelang van het weer, alle kanten opschiet. En ik vind het nog steeds verrukkelijk om met een kleine schare van funky fishers mijn in de loop der jaren ontvangen levenswijsheid met elkaar te delen.