Ad en Vera op huwelijksvakantie (30)

Exact twaalf uur stond de taxi voor de deur. Het zou allemaal net gaan.
Regel was dat je drie uren van te voren je moest inchecken. Nu was het voor hen niet de eerste keer dat ze met een vliegtuig reisden. Voor hen samen was dat wel het geval. Als verliefde schoolkinderen zaten ze hand in hand achter in de taxi.
Voor hun vertrek was het hen zelfs nog gelukt om een zondags eitje te koken.
Vera had voor de tijd in de wachtruimtes een paar glossy's meegenomen en Ad een paar pockets van uitgeverij Gideon. Echter, van lezen kwam niet veel.

Kwart voor vier, in een toestel van KLM/Air France, vlogen ze al boven Nederland, richting Portugal. Wanneer alles naar wens ging zouden ze rond zessen, Nederlandse tijd, moeten aankomen. De tijd-zone in Portugal zou 17.00 uur aangeven.
Via de website www.autoverhuurportugal.nl had Ad geregeld dat ze vlakbij het vliegveld van Portimao een kleine camper konden huren, inclusief twee elektrische fietsen, Naar Nederlandse begrippen was dat helemaal niet zo duur, zo'n driehonderd en vijftig euro voor een week. Dan zouden ze gedurende hun veertien daagse vakantieverblijf optimaal van hun verblijf in de Algarve kunnen genieten.
Op de uitnodiging voor hun bruiloft waren ze samen wel zo wijs geweest bij cadeau-tip een enveloppe aan te geven. Ze hadden maar liefst vijfendertighonderd euro aan giften ontvangen. Terecht voelden ze zich beiden als een paar koningskinderen. Dank U Jezus !!
Daar zouden ze hun verblijf in Portugal wellicht van kunnen betalen.
Natuurlijk hadden ze een paar handige taalgidsjes meegenomen. Portugees was nu niet de taal die ze onder de knie hadden.
In het vliegtuig was zelfs nog tijd voor een versnapering.

Zestien uur vijfenvijftig, Portugese tijd, zette het vliegtuig de landing in.
Ondanks de strenge beveiliging op het vliegveld, werkte alles mee en vijfenveertig minuten later, in het bezit van hun koffers, stonden ze al bij de taxi voor hun rit naar het afhaaladres van hun camper in Portimao. Qua grootte is Portimao de tweede stad van de Algarve en ligt aan de kust.
Bij al die ingewikkelde transacties, zoals het verhuur van de camper, vond Vera het maar wat fijn om met z'n tweetjes te reizen. Wellicht had Ad in menige situatie wat meer lef als zij zelf. Waarvoor ben je anders met een man getrouwd?
Gelukkig, bij de vervoersorganisatie voor auto's en campers, konden ze zich gelukkig ook met Engels behelpen. Ze konden wegrijden met een Mercedes Sprinter, een leuke zilvergrijze camper van amper zes meter met achterop twee elektrische fietsen. Die zou voor de komende veertien dagen hun nestje zijn.

Het begon al te schemeren toen ze de richting van de camperplaats opreden. Praia de Rocha, een locatie aan de zee, die plaats bood aan honderdenvijftig campers. De tom-tom als reisnavigatie had hen geen moment in de steek gelaten.
Toch was het allemaal best wel spannend. Het blijft toch ook een zegen dat je in je hart een Reisgids meeneemt. Of, beter gezegd, het is de Reisgids die Ad en Vera loodst.
Zo kwamen ze veilig aan bij hun eerste bestemming en drie kwartier later genoten ze van een verrukkelijk diner in een van de vele restaurantjes aan de zee.