FF-feuilleton: Ad en Vera.

Deel 2; aflevering 29.

Op huwelijksreis

Zaterdagmorgen, 18 maart sliep ons pas getrouwde echtpaar, Adriaan Quispel en Vera Westerduin-Quispel, een gat in de dag.
Er waren geen twee jongetjes die aan de slaapkamerdeur bonkten, dat ze wakker moesten worden. Die logeerden veilig bij opa en oma Westerduin.
9.15 uur: Ad was de eerste die wakker werd.
Droomflarden uit de voorbij gegane nacht achtervolgden hem nog.
Ontmoetingen tijdens hun marriage-course speelden daarin een rol.
Maar na een paar minuten keek hij met een lonkend oog naar z'n bevallige vrouw die nog in dromenland verkeerde.
Na een lange trouwdag waren ze rond het middernachtelijk uur in slaap gevallen. Van echtelijke geneugten hadden ze nog maar even afgezien.

Ad bracht zich in herinnering de verstreken laatste tien jaren van z'n leven, die tussen z'n drieëntwintigste en drieëndertigste jaar, hoe hij dikwijls innig verlangde naar een liefhebbende echtgenote. En hoe hij steeds weer geblokkeerd werd in z'n avances naar vrouwen toe vanwege voorvallen uit z'n vroege kinderjaren.
Wat was hij dankbaar, nu, anderhalf jaar geleden, na al die gespreks- en bevrijdingssessies in relatie met een christen psycholoog. Nadien voelde hij zich echt schoon van binnen.
Naast hem lag nu z'n lieve echtgenote, met wie hij sinds gisteren in de echt werd verbonden.
Wat was het toch apart, dat hij ruim een jaar geleden, steeds aan haar moest denken, die jaren dat ze in die klas van de middelbare school, de schoolbanken met elkaar deelden. Hoewel hij toen al heimelijk verliefd op haar was, durfde hij zijn gevoelens naar haar toe, niet kenbaar te maken, verlegen als hij was.
Op een wonderlijke manier had God hen samen gebracht en Hij had er hen ook voor behoed dat ze zich samen overhaast in een nieuw huwelijk stortten. Even dacht hij terug aan de preek van de domina: "En zijn banier over mij was de liefde".

Naast hem hoorde hij enkele geluiden van z'n lieftallige vrouw, die zich een paar keer omdraaide, en nog eens, tot haar ogen rechts van haar, bleven rusten op haar man, Adriaan: "Hoi liefie, je bent al wakker?!"
Als goed ingewijde echtgenoot was het eerste wat Ad in viel: "Ik haal een lekker kopje thee op voor ons beiden". En na tien minuten kwam hij terug met twee dampende koppen Pickwick thee.
Vera was nu ook echt wakker en Ad kon het niet helpen dat hij in een amoureuze stemming verkeerde.
Na de thee ceremonie bleven ze elkaar lang, heel lang aankijken met daarop volgend een innige zoenpartij. Wat daarop volgde, laat zich raden.

Rond elf uur gingen ze zich toch maar snel aankleden want om 15.30 uur zou hun vliegtuig vertrekken, richting Portimao. Gelukkig hadden ze hun koffers al gepakt.