De waarden van het Bloed

Sinds enkele jaren ben ik buddy van een bijna blinde mijnheer, vlak bij mij uit de buurt. Met enige voorzichtigheid zou ik zeggen dat we "bevriend" zijn met elkaar. De laatste jaren ben ik een keer of zeven met hem naar het Anthonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis geweest.
Op een intense manier kijk ik om me heen en probeer dingen waar te nemen.
Elke keer is het bloed prikken bij m'n vriend een hoogtepunt van de bezoeken. En daarnaast nog een heel scala van andere onderzoeken.
Ik ben er wel achter gekomen dat deze bloed onderzoeken een heel scala van gegevens oplevert. Vanmorgen begeleidde ik hem bij het gesprek met de internist-oncoloog. Het was "een slecht nieuws" gesprek. Het sneed me, en niet in het minst, m'n vriend, door de ziel.
Nu gaan we samen het volgende traject in. Op één week verschil, zijn we exact even oud.
We wandelen veel; hebben samen zo onze gesprekken.
Het "kennen van Jezus" is naar mijn mening, nog een theorie model voor hem. Gelukkig vindt hij het goed dat we samen af en toe bidden. Dan ben ik de persoon die de gebeden uitspreekt.

De kennis omtrent het Bloed van Christus heeft alles te maken met de redding van onze ziel.. Het accent ligt hier niet in een verstandelijke kennis. Ik ervaar dit meer als een kennis "van binnen uit".
Mijn vrouw zou met alle plezier een kip slachten. Hoewel ze veel van dieren houdt, zit ze daar niet mee. Wanneer ik zelf, om in onze vlees consumpties te voorzien, dieren zou moeten slachten, zou ik met ingang van direct vegetariër worden. Gehaktballen draaien en bakken, dat lukt me nog. Ik heb er nog een verschrikkelijke herinnering aan, toen ongeveer achtenzestig jaar geleden, de slager bij onze opa aan huis kwam om het varken dood te schieten. M'n opoe en andere personen waren er als de kippen bij om in bakjes het bloed op te vangen. Gek overigens, die bloedworst, die dat later opleverde, vond ik weer verrukkelijk.

Ik moet er ook niet te lang over nadenken over al die bloedoffers, die ten tijde van het Oude Verbond werden gebracht. Wel geloof ik, dat in die offerrituelen de dieren een snelle dood stierven.
Wel weet ik dat in die bloedstorting van Jezus Christus mijn redding ligt opgesloten. Intens dankbaar ben ik er voor, dat ik zeker weet, dat mijn leven verzoend is met God, en, wanneer ik het af en toe verbruid heb, dat God de Vader, dan ziet op het offer van z'n Zoon, Jezus. Voor altijd ben ik met Hem verzoend.
Vandaag vroeg ik m'n vriend, of hij het een goed idee vond, wanneer we af en toe bij hem thuis de Communie (of het heilig avondmaal) samen zouden vieren. Voor dat hij de laatste reis naar Huis maakt, hoop ik van harte, dat hij de vreugde leert kennen om het eigendom van Jezus te zijn.

Net las ik nog over een opmerking van een vrijzinnig theoloog, professor Pieter Smits omtrent het verzoenend lijden van Jezus: "Geef dat wat Paulus betreft mijn portie maar aan Fikkie".
Gedurende meerdere decennia heeft zich mijn kennis omtrent het verlossingswerk van mijn Heer, zich alleen maar verdiept.
Het is echt waar, aan het meten van de bloedwaarden, daar kun je heel wat kennis aan ontlenen.