Het eerste weekend samen is voorbij - 11

Toen Adriaan die zondagavond van het weekend zich weer naar huis begaf, had hij een hart boordevol van dankbaarheid. Hij vroeg zich af waar hij dit aan verdiend had, dat hij zo'n gezegend mens was.
Die paar dagen waren omgevlogen.
Hij was er nog van onder de indruk hoe lekker Vera koken kon.
Dat staat niet in verhouding tot zijn vrijgezellenhuishouding.
Die zware last van schuldgevoelens, van tekort schieten en bordjes
"Verboden Toegang" slaan ook op de vlucht. Hij heeft toegang gekregen tot een liefde die zo puur is, dat hij wel een gat in de lucht kan springen.

Adriaan heeft kennis gemaakt met Vera's ouders. Van Vera had hij al veel over d'r moeder gehoord. Na wat ze vertelde, uiterlijk lijkt ze veel op haar.
Het contact met haar pa vond hij ook heel plezierig. In hun beroepen hebben ze veel raakvlakken. Als medewerker op een architectenbureau weet hij best veel van huizen af. Ze hebben samen wel een half uur gepraat over alles wat met hun werk te maken had. Voordat ze weer naar huis gingen, vertrouwde hij Adriaan toe: "Ik vind het fijn dat je in het leven van m'n dochter bent gekomen."
Vera's moeder is een lief warmvoelend mens.
Ze waren die zondagmorgen met z'n drieën en de beide jongens naar de kerk geweest. Gelukkig was er voor de knullen een kindernevendienst.
Vera had niets te veel verteld over deze predikante. Wanneer ze preekte maakte ze echt contact met je. Adriaan is nog steeds verbaasd hoe God door de prediking van het Woord het hart van Vera bereikte.

Natuurlijk hadden Vera en hij het over trouwen gehad. Maar ze waren er zich ook van bewust, dat ze daar niet teveel haast achter moesten zetten.
"Zij die geloven haasten niet".
Adriaan wilde Vera ook graag aan zijn ouders voorstellen. Tot nog toe waren zijn ouders helemaal buiten beeld gebleven.
Adriaan realiseerde zich dat hij hen vaak schandelijk verwaarloosd had hoewel hij echter de meeste maanden wel een avondje bij hen doorbracht.
Het viel eigenlijk nog wel mee ook.
Hij had het hen verteld dat hij een meisje, die hij vroeger op school adoreerde, had leren kennen nadat het inmiddels heel menens tussen hen beiden was geworden. Moeder reageerde heel spontaan: "Je moet haar maar eens gauw aan ons voorstellen."

En tijdens die stroom van gedachten, onderweg naar Oudewater, moest Adriaan het verkeer ook nog in de gaten houden. Het zat er in dat hij dit ritje vaker ging maken. Hij realiseert zich dat hij pas tweeëndertig jaar oud is. Hij heeft nog een heel leven voor zich.
De sombere herinneringen aan vroeger, dat hij toch nooit aan een vrouw zou komen, worden niet bewaarheid. Diep in zijn hart weet hij dat het God Zelf is die Vera op zijn pad heeft gebracht. Op zich is het al een wonder hoe hij aan haar adres gekomen is.
De kerktorens van Oudewater komen al in zicht en Adriaan stuurt zijn auto de Bonifaciusstraat in. Hij is weer veilig thuis gekomen.