Lusten lusten ...

Ik lust
wij lusten
ik eet
wij eten
wanneer ik lust eet ik
wanneer jullie lusten eten jullie
toch net even anders
wie heeft lust...
nog een stapje verder "wie heeft lust de Heer te vrezen"
Ja wie heeft er echt zin in, trek in een leven met Hem..
Bijna een onmaakbare sprong "de aller Hoogste eeuwig Goed"
Het klinkt als tegenstrijdig: lust tegen over vrezen..
Lust niet als genot, lust als ik neem het voor lief,
niet omdat ik ervan houd en ervan geniet, maar omdat het moet neem ik ervan, ik vrees het om te nemen...
Of tja, ik overdenk..
Ik neem het graag, vind mijn behagen erin om te vrezen, soort van ontzag hebben voor en er blij van te worden dat ik ontzag heb voor de Heer..

Hij zal Zelf mijn leidsman wezen, leren hoe ik wandelen moet...

Oef zeg, pijnlijk, blij worden, ontzag hebben, mij klein maken, niet zelf maar overgave aan Hem..

Is dat mijn waar ik mij prettig bij voel?

Mijn paden tot nu toe overziende niet allemaal zo makkelijk.
Wel blij dat Hij erbij is steeds opnieuw, maar lust?

Tranen rollen over mijn wangen wanneer ik zing, "al wat ik nodig heb heeft Gij gegeven, iedere morgen steeds weer opnieuw". Ja juist die ene morgen dat hij niet meer wakker werd bij ons, gaf God mij wat ik nodig had. Maar lust?

Het blijft best wel pittig.
En waarom komt deze psalm nu in mij op..

Ooit op de lagere school schreef een klasgenootje dit vers in mijn Poezie album. Juist dat klasgenootje had net haar moeder begraven toen ze dit vers schreef..

Het goed dat nimmer meer vergaat, daarom lust ik, daardoor vrees ik, want Hij geeft dat Goed..

Ik weet nog helemaal niet hoe dat Goed smaakt..

Al wat ik nodig heb heeft Hij gegeven, en daarom vrees ik, niet dat ik bang ben en sidder, maar omdat ik weet dat Hij voor mij heeft geërfd..

Ik heb geloof en daarom zing ik daarom zing ik van gena..

Goede werkweek

we mogen ervan lusten