Fluisteraars, luisteraars

Je zal ooit wel eens geluisterd hebben naar woorden die net iets te zacht worden uitgesproken omdat ze niet veel moois aan het licht brachten.
Negen van de tien keer zijn het verhalen, vaak met een kern van waarheid.
Veelal gaan die verhalen vooral over zonden die door een derde, meestal een bekende van de fluister en de luisteraar.
Helaas vinden dit soort fluister gesprekken vaak plaats tussen broeders en zusters, over een andere broer of zuster. Niet fijn als je hun Vader bent en van alle beiden even veel houdt.
Misschien voelen de fluister en de luisteraar zich wel beter doordat zij zich niet zo schuldig maken aan die overtreding.

Hoe zal het gaan wanneer er hier in mijn gemeente een man woonde die verliefd zou worden op de buurvrouw?
Hoe zal het hem vergaan wanneer de man van de buurvrouw overlijd omdat hij wist dat buurman tijdens het uitvoeren van zijn functie een groot risico zou lopen op overlijden.

Geen gemeente lid zou hem meer recht aan kijken.
Ze zouden hem waarschijnlijk uit de gemeente zetten.
Zijn eventuele aanzien zal verdwijnen als sneeuw voor de zon, er zou geen spaan van hem over blijven.
Je zal de voorganger of de dominee voor gek verklaren wanneer deze zal beweren dat dit de man naar Gods hart is..
Bijna zal de voorganger het zelfde lot moeten ondergaan als die bewuste man. Terwijl de voorganger en de dader in openheid met elkaar hebben gesproken over de genoemde zaken. Van man tot man en hart tot hart.

Misschien heb je het al door.
Ik doel op David.
Hij is een man naar Gods hart.
Wanneer je zijn geschiedenissen ken gaan bij een aantal de rillingen over je rug. En toen ik mij bedacht hoe zal het nu gaan wanneer David in een van onze gemeenten zou wonen..
Waarschijnlijk werden zijn psalmen als gezwijmel benoemd, schijnheilig om zo toch maar wat zoete koekjes te bakken voor zijn broeders.
Toen liepen er nog meer rillingen over mijn rug.

Te beseffen dat het nog altijd zo intens moeilijk is om iemand zijn oprecht berouw te kunnen zien.

Geen wonder dat Paulus keer op keer op keer in zijn brieven schrijft, oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt, of wie oordeelt zal zelf een zwaarder oordeel treffen.

God ziet ons hart aan, jij kan een man als David zijn, oprecht berouw hebben van alle zonden, en die echt durven belijden aan je Vader.
Oprecht vragen te stellen aan je Vader. Over alle dingen die jou bezig houden. Dankbaar kunnen zijn, ook al gebeuren er dingen die je niet graag wilt. Niet uitgaande van wat mensen denken, wel steeds terug komende bij die Ene, God de Vader.
Dat mogen we van David leren, zonder dat we ons schuldig hoeven maken aan soort gelijke zonden. Wel moeten we ons zoveel mogelijk openlijk voor de Vader onze zonden te durven benoemen.

Juist daarom is David een man naar Gods hart.

Ik hoop dat ik en jullie allemaal dat stukje van David in ons mogen terug vinden...

Dan is God nog de enige tegen wie we fluisteren