Probleem Oplossend Bezig zijn

Enkele decennia geleden maakte ik deel uit van een één-jarige opleiding: Voortgezette studie in dienstverband van gezinsvervangende tehuizen en kleine internaten. Een docente, die veel voor mij betekende, schreef met grote letters op het bord: P. O. B. (probleem oplossend bezig zijn).
De details van haar referaat ben ik allang weer vergeten. Vanuit het horizontale vlak zou ik bijna zeggen: Grofweg de helft van ons leven heeft te maken met p.o.b.

Genietend van het prachtige winterweer maakten m'n vrouw en ik gisterenmiddag een uur durende wandeling. Ze opperde, hoe leuk het zou zijn om met dit mooie aanhoudende winterweer er een paar dagen van tussen uit te gaan met onze camper. Ik reageerde enigszins zuinigjes en zei niet teveel. Aan het eind van de wandeling kwam ze er op terug, en merkte op dat elke andere gemaakte afspraak best verschoven kon worden. Ik capituleerde en realiseerde me hoe leuk het wel kon zijn om er samen een paar dagen tussen uit te gaan.

Het kost me altijd veel moeite om me er toe te zetten eerder gemaakte afspraken uit te stellen. Maar wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen. We zijn uiteindelijk gepensioneerd. M'n enthousiasme groeide. Ik zocht een leuke camping op, gelegen aan de heidevelden van Ermelo met een fantastisch binnenbad. We zagen het helemaal zitten. Je moet weten dat ik echt met een super avontuurlijke vrouw ben getrouwd en met haar in de buurt valt er altijd wat te beleven.

Na het verrichten vanmorgen van allerhande voorbereidende werkzaamheden die aan het uitje voorafgaan, leek het ons het beste, gezien de winterse omstandigheden, de camper vast warm te laten lopen.
Ik heis me vast in de camper om deze op te starten. Hij, voor zover een camper mannelijk is, laat me mooi in de steek. De accu laat het afweten.
M'n vrouw oppert: Laten we de wegenwacht bellen. Mijn reactie: "Wil jij dat dan doen?" Mijn vrouw: "Laten we het eerst zelf proberen met onze eigen startkabel". Onze kleine fiat panda, die ik reeds ontdooid had, rij ik naar de camper. We openen de motorkappen. M'n vrouw, die veel technischer is als ik, zet de startkabel op de kontaktpunten van beide accu's. Terwijl ik de kabels vast houd, probeert zij te starten. Helaas......
tevergeefs.

Nu is het mijn beurt om de wegenwacht te bellen. Intussen waren we helemaal klaar om daarna samen als een speer te vertrekken naar die leuke camping in Ermelo. RNE, een f.f.vriend had ik al op de hoogte gebracht na het wisselen van een mail via flessenpost. Hij vond het ook een fantastisch idee.
Echter, we hadden buiten de waard om gerekend. Na anderhalf uur kwam de wegenwacht. Een uitermate sympathieke monteur deed een half uur z'n best om de wagen aan de praat te krijgen, maar tevergeefs.
Hij kon wel het euvel vinden, maar die werkzaamheden konden alleen in een autogarage een bevredigende afloop vinden.

In onze fiat panda bezochten we een plaatselijke garage. Met een grote auto halen ze morgenochtend (dinsdagmorgen) de camper op voor reparatie. Weg uitje. Gemaakte afspraken gaan weer gewoon door en we zullen misschien diep in de buidel moeten tasten. En, hoewel de pret niet doorgaat, we zijn niet sacherijnig. Constructief zijn we met zijn beidjes bezig geweest en al met al hebben we een goede dag gehad.



Er gaat bijna geen dag voorbij of er zijn op het een of andere vlak wel kleinere of grotere problemen die om een oplossing vragen. P.O.B. blijft actueel. Of je nu single bent, bevriend met iemand of getrouwd, we nemen het leven zoals het is en zijn God dankbaar voor alle overige zegeningen die ons overvloedig ten deel vallen.