Schrijf eens een blog.

Voor het eerst gedurende m'n zevenjarig lidmaatschap van funky fish zoek ik in het woordenboek de betekenis van "blog" op. Daar komt ie:
blog - verkorting van weblog.
We gaan naar weblog: "website waarop een of meer mensen regelmatig stukjes schrijven in dagboekstijl".
Nu heb ik het voor mezelf ook helder. Vooral die toevoeging: in dagboekstijl. Dan denk ik aan verhaaltjes die beginnen met "Lief dagboek". Dat is dan auto biografisch.
Bij blog was tot vandaag steeds m'n associatie, dat van "column".
Volgens het woordenboek is column: "een regelmatig terugkerend kort (kritisch) stukje van een schrijver in een dagblad of tijdschrift.
Hè, dat is leuk, ik heb ze nou allemaal op een rijtje. Bezint eer gij begint.

Ik had boven dit blogje ook kunnen schrijven: "Schrijf eens een verhaal".
Of: "Vertel eens wat uit je leven". Ik vond het leuk wat Faith laatst in een blog benoemde: "Ik ga voor vriendschap". Dat is wat minder beladen.
Je geeft jezelf en de ander wat meer de tijd en de ruimte om uit de anonimiteit weg te kruipen en te zoeken naar gemeenschappelijke interesses. Ik zelf ga 's avonds zelden naar bed zonder pen en schrijfblok. De nachten blijven voor mij de meest vruchtbare momenten om inspiratie op te doen en deze inspiratie met m'n lezers(essen) te delen.

Over anderhalf uur ga ik met een goede vriend voor het zoveelste bezoek naar het Anthony van Leeuwenhoek Ziekenhuis. We zijn van dezelfde leeftijd. Hij is blind en ik begeleidt hem. Elk bezoek is een belevenis. Ik kijk m'n ogen uit en tegelijk breng ik bouwsteentjes aan waar het onze vriendschap betreft.

Ongetwijfeld leid jij ook een boeiend leven. Het is de clou om die dagelijks terugkerende voorvallen uit te vergroten. Je moet ook oog hebben voor grenzen. Je mag geen inbreuk maken op andermans privacy.
Ik zelf ben getrouwd met een uitermate avontuurlijk aangelegde vrouw. We kennen elkaar al vijftig jaren. Ik zou echt een heel boek over haar kunnen schrijven. Maar op funky fish moet ik m'n grenzen in acht nemen.
Enkele jaren geleden heb ik haar dat ook plechtig beloofd.

Gedurende een jaar of zes maak ik deel uit van een klein vriendengroepje. We hebben de intentie om één maal per week een uur bij elkaar te komen. Bidden, uitwisseling van belevenissen, nadenken over bijbelse onderwerpen is de hoofdmoot. Ik zelf moet er steeds voor zorgen m'n agenda leeg te houden, dat maatschappelijke verplichtingen niet met me op de loop gaan en me slapeloze nachten bezorgt.

Denk bij een blog ook nog eens na over het werkwoord: "reflecteren":
terugstralen, terugkaatsen, weerspiegelen.
Bespiegelend nadenken over, overwegen.
Nou, weer genoeg ideeën geventileerd. Het is echt leuk om via een bepaald venster bij elkaar op bezoek te komen.