De stoel

Zo'n vijfentwintig jaar geleden kochten m'n vrouw
en ik bij Seats and Sofas in Veenendaal een relax-stoel.
Dat was nog in de gulden tijd en het was een stoel met
een leren bekleding voor driehonderdenvijftig gulden.
De groene kleur paste precies bij ons bankstel.
We haalden de stoel op in onze Fiat Panda en wonder boven wonder paste hij daarin.

In de loop van van de voorbij gegane jaren was de stoel een bron van vermaak voor de rits kleinkinderen die onze kinderen op stapel hadden gezet. Wat die stoel allemaal wel niet heeft doorstaan, je wilt niet weten.
Echter, na zoveel jaren trouwe dienst begon de stoel op verschillende plekken ernstige slijtage te vertonen.
Het moeilijke is dat je in zo'n kwart eeuw met zo'n stoel een emotionele band opbouwt. De kleinkinderen weten inmiddels wel dat het opa's stoel is. M'n oudste schoonzoon sta ik bij regelmaat toe om gebruik te maken van de stoel vanwege z'n forse lichaamsbouw.

Wanneer je de stoel een kontje geeft schuift hij uit naar die stand die je het meest geriefelijk vindt. Ik moet echt zeggen, 't is bijna net als in een huwelijk, we zijn vergroeid me elkaar.

Een paar weken geleden kocht ik een rol van die krachtig klevende zwarte tape en zette de stoel, als bij wijze van eerste hulp bij ongelukken, in de zwachtels. Ik vond dat ik het maar geweldig gefikst had.
Echter......, m'n vrouw dacht daar anders over. Zo'n opgelapte stoel vond ze maar armoedig staan, haar man onwaardig.

Geleidelijk aan raak ik aan het idee gewend dat we afstand van elkaar zullen moeten doen. De laatste week heb ik meerdere uren via m'n laptop gegoogeld op zoek naar een alternatief. Het is net als bij funky fish.
Niet: "boer zoekt vrouw"; maar: "man zoekt stoel".

Nou mag je wel weten, van kinds af aan ben ik, geboren in de oorlog met twee broers en een zus, zuinig opgevoed.
In Zeist heb ik één favoriete kleidingzaak voor mannenmode, die ik, wanneer het er op aan komt, alleen in de opruimingsperiode bezoek.
Wat het ook zij, m'n leven lang ben ik altijd op zoek geweest naar koopjes.
Nu was ik al ijverig op zoek op Marktplaats voor een mooie occasion relax-stoel. Echter, m'n vrouw vindt het maar niks: "Jij verdient een echte goede stoel, de prijs doet er niet toe. Jij bent het waard. Wanneer je mij m'n zin geeft, komt er gewoon een nieuwe stoel".

Langzamerhand begin ik aan het idee te wennen, dat ik wellicht binnen enkele weken afstand zal moeten doen van m'n vroeger ogende prachtige groen-leren relaxstoel. Hij is één van de weinige vrienden die weet heeft van alle vermoeienissen die ik in de verstreken jaren doorstaan heb. Echter..... ook aan het leven van een stoel komt een eind.

Inmiddels heb ik in ter Aar, dat is in de buurt van Gouda, een woonwinkel ontdekt die over een assortiment van wel honderd relaxstoelen beschikt.
Ik heb m'n vrouw nog niet over deze recente vondst geïnformeerd. Wanneer ter zijner tijd de kogel door de kerk is, bied ik de eerste de beste behoeftige student, m'n oude stoel helemaal gratis ter beschikking.