Fietsenplan !!

Vanmorgen ging ik boodschappen doen met "m'n nieuwe fiets".
Wel te verstaan, m'n nieuwe fiets heb ik al een jaar of vijf.
Maar tot nu toe deed ik de dagelijkse boodschappen steeds op
"m'n oude fiets".
Zeven jaar geleden kocht ik - ter goeder trouw - een occasion van een mijnheer uit De Bilt. Naïef als ik ben, had ik niet gelet op verborgen gebreken. Echter, van die fiets had ik amper een half jaar plezier.
Daarvoor in de plaats kocht ik voor slechts honderd euro een "nieuwe" occasion, een nog bijna niet gebruikt damesfietsje met een ingebouwd boodschappenmandje.

Een jaar later kwam mijn vrouw en ik overeen dat ik toch eigenlijk wel een "nieuwe" goed functionerende fiets nodig had, een fiets met versnellingen. Bij de fietsenmaker, waar we al dertig jaren klant zijn, kocht ik een degelijke Gazelle met zeven versnellingen. M'n vrouw bedong er wel bij dat het een damesmodel moest zijn. Zo'n fiets heeft allerhande voordelen. Wanneer haar fiets in de reparatie is, dan kan ze ook "de mijne" lenen. Gezien het feit dat we allemaal een dagje ouder worden, kan zo'n laag instapmodel ook z'n voordelen hebben.
En maatschappelijk is het inmiddels ook wel geaccepteerd dat een heer op een damesmodel-fiets mag fietsen.

Elke zomerse vakantie ging "m'n échte nieuwe fiets" mee, achter op onze camper. Ruim zes weken per jaar had ik dan ook echt optimaal plezier van die fiets.

Eerlijkheidshalve bleef dat plezier overwegend beperkt tot die zes weken.
Je moet weten, met ons gezin van vijf opgroeiende kinderen waren in de loop der jaren ons wel zo'n vijftien tot twintig fietsen ontvreemd, of, gedemonteerd terwijl die buiten met een ketting aan de lantaarnpaal stond. Tot een aantal jaren geleden werd een kostbare fiets van mij, die ik gewonnen had bij een loterij van de activiteitenmarkt van de Hervormde Kerk, zelfs uit onze fietsenschuur onbetaald meegenomen.

Vorig jaar heb ik "m'n échte nieuwe fiets", die inmiddels al zo'n jaar of vijf, zes oud is, laten herstellen bij de fietsenmaker. Omdat ik hem amper gebruikte, uit vrees dat ie wel eens gestolen zou kunnen worden, was de versnellingsnaaf vast gelopen.

M'n vrouw juichte het vanmorgen toe dat ik nu, na zo'n jaar of zes, de moed had met m'n nieuwe fiets boodschappen te doen. Zelfs gisteren liet ik onze auto staan en ging op "m'n échte nieuwe fiets" naar de kerk.
Een mens is nooit te oud om te leren.

Eigenlijk, dacht ik, zo gaat het ook met heel veel dingen, die de Here God ons heeft toevertrouwd. Veel van zijn, aan ons toevertrouwde gaven, gebruiken we niet uit angst dat we fouten zullen maken. Uit angst dat mensen om ons heen het gebruik van deze gaven verkeerd zullen interpreteren of..... er misbruik van maken.
Deze week belooft het een prachtige herfstweek te worden.
Ik ga genieten van "m'n nieuwe fiets" !!