Ik moet niks

Grappig, ik ben nu al weer een week thuis van onze bijna twee maanden durende vakantie en...... 's nachts ben ik elke keer weer aan het reizen; beleef ik van alles.
We hebben een keer of tien aan de kusten van de Atlantische Oceaan en aan de kust van de Middellandse zee gestaan en gezwommen. Soms pakten we onze stoeltjes en gingen pal aan de zee zitten om de cadans van de golven te ervaren.

Gisteren struinde ik in onze woonplaats de winkels af om een ceedeetje te vinden met de geluiden van zee en branding. Uiteindelijk is het me gelukt om zo'n ceedee via internet te bestellen. Zeventig minuten met alleen maar tracks van het ruisen van de branding, geluiden van het woelige water van de zee.

Ik ben zo dankbaar dat die echte vrede diep in mijn hart verborgen zit.
Tijdens m'n vakantie had ik amper energie en zin om m'n bijbel te lezen en nu, na de vakantie keert "het gevoel van toewijding" beetje bij beetje steeds meer terug. Ik kom weer in de cadans van het dagelijkse leven van lijstjes maken omtrent alle bezigheden die op me wachten, bezoeken afleggen bij zieke mensen, klussen in huis of het voeren van lastige gesprekken. Het maakt me zo intens dankbaar om te ervaren "een geroepene des Heren" te zijn. Vroeger had ik decennia lang de intentie om een voorganger of evangelist te worden. En nu ben ik al kinderlijk blij af en toe de kans waar te nemen met iemand over het evangelie te praten.

Nog een paar dagen, dan komt mijn ceedeetje met de geluiden van de branding van de zee de brievenbus binnen rollen. Dan ga ik in mijn gedachten weer even terug naar die oneindige oceaan. "O zee, van Gods liefde, zo peilloos en wijd...."