Van ringen en mooie dingen....

Het was een prachtige dag.
Vandaag was het precies 4 seizoenen dat ik haar kende.
En zou ik de grote stap zetten.

Als er een dichter in mij zou huizen zou ik een gedicht beginnen met de volgende twee zinnen:
"Mijn verlangen was spontaan en...
heel bewust in mij wakker gekust."
Maar ik ben geen dichter.

Enkele maanden eerder hadden wij het erover gehad dat ik mij in Arnhem wilde gaan vestigen.
Een grote opluchting voor ons beiden, (zie onze vervolgblog 'Vérhuizen) want nogal een stap, besluiten om samen je leven te gaan leiden.

Na dit besproken te hebben, besloten we dat daar een paar mooie ringen bij hoorden. Ik keek op wat sites naar winkels in de buurt die ringen verkochten. Maar dat bleek niet geheel in het verlengde van onze smaak te liggen.

Er ging even wat tijd voorbij en ook de vakantie was intussen al aangebroken, toen we op een morgen (zo maar spontaan) besloten de stad in te gaan en bij Siebel naar binnen stapten. Het was anderhalve maand voor onze viering van 1 jaar samen zijn.
Onze blik viel op een paar ringen van witgoud. We pasten ze en de magie was daar....... trouwringen.

We wilden nog even bedenktijd, de verkoopster hield de ringen apart.

Als een hevig verliefd stel liepen we een paar straten verderop naar ons favoriete koffietentje. En de lach verdween maar niet van ons gezicht. De beslissing lag in de lach besloten, natuurlijk wilde we deze ringen en ons gaan verloven.

We huppelden terug en stelden de verkoopster van onze keus op de hoogte. Ook wilden we als inscriptie elkaars namen. Bovendien moesten ze aanzienlijk verkleind worden, voor ons allebei. We konden ze na 6 weken ophalen, ongeveer op de datum dat we een jaar samen zouden zijn.
We betaalden en liepen uitgelaten de winkel uit.

Na 5 weken belde ik de winkel, de ringen waren net binnen en ik kon ze op komen halen.
Mijn plan om Faith ten huwelijk te vragen precies op de dag dat we 1 jaar samen waren kon als alles goed ging precies op die dag gebeuren.

In het geheim haalde ik de ringen op, Faith mocht niets weten van het plan dat ik al geruime tijd aan het voorbereiden was. Maar vanwege mijn opwinding ging dit toch niet geheel onopgemerkt aan haar voorbij. Zij wist tenslotte wel dat er wat op stapel stond, alleen niet het 'hoe en waar'.

Daarover in een volgende blog meer.....