Verder dan voetbal kijken.

In mijn jeugd rond m’n 14-de jaar voetbalde ik op pleintjes en een jaar of twee bij de plaatselijke voetbalvereniging. Om daarna supporter te worden van de grootste club van Rotterdam. Ik bezocht wat wedstrijden, onwetende puber als ik was. Al snel echter kwam ik erachter dat de omgangsvormen van de andere jongvolwassenen niet bij mij pasten.

Dus keek ik alleen nog voetbal thuis voor de buis. Weliswaar ook niet met behulp van een betaalzender, maar gewoon via de reguliere tv-programma’s nu oa. op de NPO.

Het ontspannende in het kijken naar voetbal, vind ik dat je er helemaal niet bij na hoeft te denken, als je tenminste geen coach of voetbalanalist bent. Er vallen relatief weinig gewonden in verhouding tot het aantal wedstrijden dat wordt uitgezonden.
En het is zeker niet beangstigend, al kan er een prettig soort spanning zitten in het hopen dat je favoriete team wint.

Voor mijn vriendin is televisiekijken vooral, actie. Zij kijkt graag naar thrillers, vechtkunstfilms (bijv. de jonge !!!!Jean Claude van Damme; maar dat kan dus ook om andere redenen zijn) en ik ontdekte laatst dat ze een programma zat te kijken waarin mensen ontleed werden, met als doel om de doodsoorzaak te herleiden.

Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat zij dus van spanning en films met een analytische grondslag houdt. Zij, zo zegt ze, wil ook regelmatig iets opsteken van een film.
Toch wil ze mij graag laten delen in haar smaak, soms doe ik een poging, maar moet toch na een gedeelte van een film gezien te hebben afhaken. Wat zij overigens heel goed begrijpt.

Mijn vriendin en ik houden van voetbal. Althans dat zou ik graag zo zien. De praktijk is anders, ik vind voetbal op tv dus heel ontspannend en zij kijkt dan desnoods een half uurtje met me mee.

Zij ziet echter andere dingen dan ik. Een bal die gestopt wordt door de keeper waarbij hij zijn been uitsteekt, noemt zij een actie met een prachtige spagaat. Daar waar ik over een goeie redding spreek. Zij beoordeelt dus de lenigheid van de keeper, als een jurylid van ‘so you think you can dance’ pleegt te doen.

M’n fantasie laat ik even de vrije loop. Zo kan voetbal als ballet gezien worden, maar dan zonder de strakke pakjes. Hoe bewegen de spelers op het veld; een sprint, een duel, kopkracht, een sliding, een save van de keeper, of gewoon het zenuwachtige toeschouwen van de wisselspelers. Zij is gebiologeerd door de biologie van bewegingen van de spelers.

Allemaal interpretaties die ik als voetbalkijker niet waarneem.Ik zie team A en team B en kijk of er goed samengespeeld wordt en er mooie doelpunten vallen; een poeier in de kruising, een afstandsschot van eigen helft, een passeerbeweging, of gewoon de winst van m’n favoriete club, ongeacht of het esthetisch verantwoord voetbal is.

Dit beschouwende maakt het mij nieuwsgierig.
Hoe kijken jullie lezers naar voetbal?
Benieuwd of er verschillen zijn tussen mannen en vrouwen. (Als jullie al voetbal kijken natuurlijk.)