Oeps, I did it again.

Zullen we dan toch?
Mooi weer in aan tocht.
Alles heb ik in huis.
Tentjes slaapzakken, kampeertas, vliegers schuifnetjes, zaklamp, en wat je zoals nodig hebt om te kamperen.
Wat let mij?
Het enige wat mij let is loslaten.
Wat loslaten?
Schroom om te gaan omdat er wat zou kunnen gebeuren wat ik niet graag wil?
De onzekerheid rond om de gezondheid van mijn oudste zoon!
Loslaten en overgeven aan God, Hij is immers overal!
Loslaten is toevertrouwen aan Hem.
Moet ik in de buurt blijven voor als...
Kan ik weg gaan met de jongste die het ook nodig heeft om vakantie te hebben even als ik zelf?
Ik ga, ook ik heb straks weer een jaar voor de boeg, en ook zelf wil ik er echt even tussen uit.
Ik ga gewoon, bijzonder, overgeven aan Hem en vertrouwen op dat het mag en kan. We leven dus waarom steeds leven vanuit het "wat als" .
En zo gebeurde het, In stappen en rijden maar.
Op naar de voor mij zo heerlijke plaats, Den Helder.
Jongste mee, en een vriendje mee.
Zaterdag om acht uur karren maar naar de Donkere Duinen.
Twee uur rijden en rond de klok van half elf liepen we door de supermarkt voor de eerste boodschappen. Daarna naar een camping waar we altijd verzekerd zijn van een plaatsje, ook wanneer alles al vol geboekt lijkt te zijn in Noord-Holland..
De Donkere Duinen, een camping vlak achter de duinen met de bossen.
Een plaats met een rijke geschiedenis. Vlakbij Fort Kijkduin. Tentje opgezet, en de wandeltocht door de duinen gemaakt. Wilde runderen gepasseerd. Om gewaaide bomen van de zomerstorm gezien. Neergeploft in het zand. Strand tentje opgezet. De zon de zee en alles wat aan strand te beleven valt deed de rest.
Het is steeds weer zo geweldig overweldigend. Gods Luister is daar alom aanwezig. Licht zout-water en zand. Het voelt als de bijbel in notedop.
Er ruist langs de wolken golft daar door mijn hart.
Wat is dat toch steeds opnieuw een wonder.
Blij dat ik gegaan ben.
Dankbaar dat we weer thuis zijn.
Loslaten en vasthouden in vele opzichten.
Ik mocht het doen, ik kon het doen, ik heb het gedaan, samen, want alleen ben ik daar niet toe in staat.
Dank U wel.