Summer Blog

'Zulke Dingen Doen Wij Nooit'

Het woord 'burgerlijk' kwam in me op. Ik wilde het hardop zeggen, maar slikte het in. Nog wel.
Ik wist dat het de volgende keer uit mijn mond zou rollen.
Maar uiteindelijk vroeg ik of ze mee ging zwemmen. In het meer. Ze schrok zo dat ik volhield. En even later zwom ze met mij het meer over. Naakt, want ze had geen zwemkleren, zei ze. 'Niet nodig,' zei ik en toen doken we.

Ik ontmoette haar op het pontje met handbediening. Dat had ze nog nooit meegemaakt, zei ze, 'dat je dat zelf moet doen'. Van die opmerking kreeg ik jeuk. Freerk draaide en zij gaf commentaar.
Over zijn overhemd. Dat hij zweette. Dat hij strax een schoon overhemd aanmoest omdat ze niet met een man over straat wilde met zweetplekken onder zijn armen. Dat hij rustiger moest draaien. Dat hij niet zo wild op de wal aan moest sturen. 'Toe nou Freerk,' zei ze.
Op de wal stond jongens die riepen dat hij vaart moest maken, 'anders gaat tie er niet in'. En Freerk zat tussen de vrouw en die jongens in. Hij stopte met draaien, want hij was aan de bevelen van de vrouw gewend. Ik stond erbij, keek ernaar. De jeuk werd steeds heftiger.

Opeens zei ik tegen de vrouw: 'ga je mee dan duiken we het meer in.'
De vrouw keek me aan. Ik zag vlammetjes oplichten in haar ogen. Direct daarna waren ze gedoofd. 'Bah,' zei ze, 'wij zwemmen niet in dat vieze water.'
'Vandaag wel, en jij laat Freerk aan wal. Hij moet zich verschonen, zo met die zweetplekken onder zijn armen kun je niet met hem over straat.'
'Ik heb geen zwemkleren,' zei ze onzeker.
'Wij zwemmen naakt,' zei ik.

Freerk ging het restaurant in met uitzicht op het meer. 'Neem een biertje en ontspan je,' zei ik tegen hem. 'Ik neem die vrouw mee.'
Freerk glimlachtte van oor tot oor. 'Sterkte,' zei hij en knipoogde.

De vrouw en ik stonden aan de waterkant.
'Zulke dingen doen wij nooit,' zei ze.
'Vanaf vandaag doe je dat wel,' zei ik, trok mijn kleren uit en gooide ze op een hoop. De vrouw aarzelde. 'Je hebt geen keus,' zei ik en dook het water in.
Het was koud en nat, met kroos en waterplanten. De bodem was donker en waaierde omhoog toen ik mijn voet erop zette.
Even later zwom de vrouw met voorzichtige slagen achter me aan.
'Wat is het water smerig,' zei ze. En: 'pas op, mijn haar mag niet nat. Ik wil het netjes houden.'
'Netjes,' zei ik met een vies gezicht. 'Doe niet zo burgerlijk. Vandaag duik je onder en verzuip die woorden. In het meer.'
'Netjes en burgerlijk.' Ik spuugde in het water, 'daar kan je niet van leven.'

Uren later liepen we het terras op. De kleren plakten aan ons lijf. Het haar van de vrouw piekte alle kanten op. Er zat een draadje kroos in.
Op het terras zat Freerk. Aan het bier. Hij zweette donkere plekken onder zijn armen. 'Wow,' zei hij tegen de vrouw. 'Wat zie je er woest uit.'
'Doe ons ook een biertje,' riep ze.
'Je doet maar,' zei Freerk. 'Ik ben er klaar mee.'
Hij rende naar het water en nam een duik. Met kleren en al.
'Vet,' zei ze, 'die Freerk. Zo ken ik hem niet.'
Ze liep naar het water en keek hoe het hoofd van Freerk weer boven kwam.
Toen stak ze haar armen naar voren en dook achter hem aan het meer in.