Een bloeddorstig beest en reizen naar Egypte

Het bleek een beest te zijn. Een bloeddorstig en gevaarlijk beest.
Misschien nog net niet dodelijk, maar wel verlammend en levenskrachtontnemend.
Hoe lang geleden het had toegeslagen wist ik niet. Ik weet wel dat het zeer deed. 's Nachts kon ik er niet van slapen. Het beet, jeukte en prikte.
Als een vampier had het zich vastgezogen aan mijn hals. Het zoog mijn bloed. En het spoot vergif terug in mijn bloedbaan. Als tegenprestatie.
Ik had er niet om gevraagd.

Toen ik belde zei ze dat er 2 mogelijkheden waren. Afwachten of preventief handelen.
Afwachten was een kwestie van geduld en goed op signalen letten die soms onzichtbaar waren. Preventief handelen bood meer zekerheid. 80 tot 90 procent. Ik koos voor de zekerheid.
Achteraf verbaasde ik me over mezelf.
Ik geloof niet in zekerheden, dacht ik en opeens trap ik in de valkuil van de zekerheid.
Hoe goed ken ik mezelf?

Deze gedachte bracht me bij de afwegingen rond de reis naar Egypte.
Volgens info van de rijksoverheid is Egypte ernstig onveilig tot enigszins onveilig. Dus vroeg ik geliefden, vrienden en bekenden: 'Enigszins onveilig, zal ik gaan?'
Mijn stoerste collega zei: 'Egypte? Niet doen!'
De beste vriend zei: 'Onveilig? Gaan!'
Mijn liefste dochter zei: 'Stel het uit!'
Ik begreep dat ik zelf moest beslissen. En de aanslag van het beest gaf de doorslag.

Hoe gaf de aanslag van het beest de doorslag tot de reis naar Egypte?
Ik bedacht dit:
- Als ik zelfs hier in mijn eigen veilige thuis besprongen kan worden door een gevaarlijk beest, terwijl ik wekenlang rondzwerf in en ver en vreemd land, onveilige paden loop, alleen mijn eigen weg bewandel en gezond terugkeer; wat is dan de betekenis en de reikwijdte van het begrip gevaar?
Risico's zijn overal, op momenten dat je het niet verwacht staat het beest klaar om te bespringen. -

Ik was zo onder de indruk van deze gedachte dat ik ter plekke heb geboekt. Zonder annulering. Ik wilde geen onzekere zekerheden meer. Misschien ging het zelfs om herstel van het evenwicht na de preventieve actie in reactie op de aanval van het beest. Maar die gedachte leidt tot wroeten in de vijver van freudiaanse diepten.
Ik wroet liever in andere wateren. Bijvoorbeeld in de diepte van de Rode Zee. Het is er prachtig om te duiken. Ik weet het. Ik was er. Ik zie ernaar uit.
En een safari door de woestijn lokt. Daarachter liggen onbekende duikstekken. De verleiding is groot.

Ik houd rekening met vampiers.
Garanties zijn er niet. Zekerheden ook niet. Die zijn nergens.
Na de preventieve actie liep ik nog een besmetting op. Bacteriën zetten een deel van mijn lijf in vuur en vlam.
Ik vind het een hele geruststelling dat dat ook in Nederland kan.