De klok met het staartje.

Al eerder schreef ik een blog over onze oude Friesche staartklok.
Het is een stukje van mijn geschiedenis.
De statige slag, het knarsende uurwerk, de zware klikkende tik, de koperen schilden die er boven op stonden.
Het is een klok met vele verhalen.
Een deelde ik met jullie, het verhaal van mijn zusje die hoortoestellen kreeg.
Het is niet het enige verhaal. Er zijn er meerderen, en naar de meesten moet ik gissen terwijl ik de klok toch al jaren ken.

De klok is oud, heel oud zelfs.
Mijn ouders hebben hem ooit gekocht, voor een habbekrats, van een boertje. 't Is een oudje, maar hij loopt en slaat, heel uur en half uur.
Opwinden moet met een ketting, gewichten zorgen dat het uurwerk draait.
Op de wijzerplaat van de klok staan uiteraard de cijfers. Niet in onze getallen, mar de Griekse. Wat er nog meer op de wijzerplaat staat is verborgen onder oude ansichtkaarten. Zelf weet ik niet meer hoe deze eruit zagen. Mijn ouders kochten hem omdat je op zn minst toch een statig uurwerk in je huiskamer moest hebben, en statig dat is dit oudje zekers.
De klok tikte trouw. Mijn vader veranderde van werkplek. Een collega die eens een bak koffie kwam drinken bij mijn ouders zag de klok. "Wat jammer van de ansichten die erop zijn geplakt". "Ik wil er wel een passend schilderrijtje op maken". En zo gebeurde het dat de klok veranderde van aangezicht, er kwam een heuse Zuid-Hollandse Molen op de Friesche Klok te staan. En de klok hij bleef tikken en de klok hij bleef slaan, en de Molen paste bij zijn verschijning.
De Klok kreeg kuren, wat wil je ook, na jaren slaan raak je van slag, versleten. De klok stond stil, zo nu en dan een poging om de gewichten op te trekken het ding weer rustig door te laten tikken, mislukte.
Een tijdje bleef het uurwerk, met zijn rustgevende Molen tafereel een sieraad aan de wand.
Toch jammer dat het ding niet werkt, en juist die klacht hoorde ook andere familie. Zij wisten wel een klokkendokter, die veel van dit "ras" staartklok wist. De dokter gebeld, een prijs overeen gekomen. Per auto liggend vervoerd naar zijn arts. De kale muur sprak stil het gemis van zijn sieraad. De diagnose was verbluffend. Zij geboorte datum werd vast gesteld, zou begin 1800 geweest moeten zijn. De klok was heel bijzonder in zijn soort. Ja hand gemaakt in opdracht, zoals toen uiteraard ook heel gewoon was. Met extra mechanisme, bewegende delen zoals bv een man die koren dorst. Zo moesten erop dit tafereel wel drie bewegende delen zijn. Dat was wat de wijzerplaat en het oude uurwerk binnen in verklapte. En of mijn ouders toestemming gaven om het geheel te laten renoveren naar wat er ooit eens ongeveer opgestaan zou moeten hebben. Dat is gebeurd.
De klok kreeg zo zijn eigen gezicht zo goed als kon weer terug. Er moet een enkele meer zijn, een broer of zusje die er sprekend op zou lijken. Alleen de restaureer meneer mocht die klok niet zien voor zijn klus geklaard was.
Zo kwam de klok met staartje weer terug in ons eigen huis. Vadertijd was terug en paste op de slinger die achter zijn venster heen een weer zwaaide.
De oude Friesch hij tikt weer als heel lang voor lang geleden. De poppetjes doen wat zij horen te doen, zo zal er nooit worden vergeten wat er zoal gebeurde in het leven van de man die deze klok bestelde.