Ik heb gevonden, en toch

Yes, ik heb het gevonden
niet dat ik het kwijt was
nou ja soms misschien
een klein beetje
en soms een klein beetje meer
toch gevonden
die ene die ik nodig heb

blij ben ik
ik ben blij
blij gelukkig
ik rust
armen om mij heen
ik voel ze
ik ken ze
deze armen
als klein kind wist ik het al
wanneer ze mij iets doen
voelt Hij het met mij mee
doen ze het Hem aan

veel ouder dan
eigenlijk weet ik niet eens precies hoe oud ik was
en wat er speelde wist ik ook niet
alleen dat het niet zo bedoeld was
dat wist ik wel
en ook dat het niet mij alleen overkwam
maar ook Hem
ik, want ik ben van Hem.
dat wist ik toen al.
Het gaf mij moed, want er was een die mijn geheimen kent, en met mij draagt, dat heb ik toen begrepen.

Iets later wist ik ook dat zoveel dingen hier
hoewel alle schulden zijn betaald
nog voort durend zullen zijn
en dat deze dingen
zoveel zijn
ziekte overlijden van een kind
zodat zijn jeugd zich vernieuwd gelijk een van een arend
dat jonge vaders sterven
zoals mijn oom
dat de oude man dood gereden wordt door een auto
het was mijn Opa, en in die laatste weken had hij zoveel te lijden.
Niet dat ik het alles begrepen heb
waaroms maken je moe.
En ik las en zocht in Zijn woord.
Paulus schreef, en hem lees ik graag
Romeinen 8, is een van mijn grootste favorieten
en er zijn er meer
Zijn woorden
Ik heb hem lief
Hij openbaarde mij
zo gaande weg mijn leven
De eerste zwangerschap, ja wij mochten verwachten.
Ouders zijn van een nooit geboren kind.
Het zette stempels op mijn leven.
Hij is Vader, Hij gaat over leven.
Dood is overwonnen, Hij is daar, zo ook het ongekende kind.
Naast dood en ziekte waren daar ook andere, meer materialistische zaken.
Geen vaste baan, een huisje waar het binnen net zo hard vroor als buiten. Koken op LPG gas en olie stoken in de kachel.(eerste elf steden tocht sinds mijn geboorte jaar).
Heb er rijke herinneringen aan.
Terwijl de kinderzegen groeide,
was daar Zijn voorzienigheid.
Intens genieten en beseffen, Hij is erbij.

De kinderzegen, Godsgeschenken, kronen, ze zijn er, alle tien.
Ik weet dat Hij voorzienig is.
Niet in alles wat ik denk te mogen vragen, maar wel voorzienig.

Ik heb gevonden, jaren geleden al.
Mijn bede is
blijf ons nabij
zoals U steeds hebt gedaan.
Wil ik graag samen blijven gaan,
met U,
en als het mag als mens nog hand in hand

ik heb gevonden,
en toch
zoek ik nog

is dat teveel gevraagd ?