Door m'n bed gezakt

Te middernacht werd ik even wakker voor een kort bezoekje aan de bath-room.
Daarna dook ik weer heerlijk m'n nest in om de slaap te hervatten.
Niet..... dus....
Krrrraaak deed de lattenbodem en ik tuimelde naar beneden. Bij wijze van spreken dan. Ik bevond me ongeveer 10 centimeter in vrije val
Gelukkig lag m'n vrouw nog niet aan de andere kant.
Maar goed, ik was op dat moment toch wel echt wakker.
Goede raad is duur.
Ik kroop niet in m'n slachtofferrol en ging terstond over tot probleemoplossend handelen.
Het zware matras kantelde ik naar de andere bedzijde,
lattenbodem er uit.... en.... ja hoor,
de bovenste metalen drager was 70 % uit z'n lood.
Eerst dacht ik: "je moet dat ding met een hamer recht timmeren". Maar daar was het metaal veel te dik voor.
De houder die de verstelbare drager droeg was ook losgeraakt.
Ik naar de zolder, naar m'n gereedschapskist en kwam
vervolgens met een schroevendraaier terug in de slaapkamer om de houder weer vast te schroeven.
De drager kon ik in omgekeerde stand er weer in monteren, en, zo waar vervolgde ik m'n herstelwerkzaamheden in omgekeerde volgorde.
Misschien lag het matras dan 2 centimeter uit het lood
maar een kniesoor die daar wakker van zou liggen.
Eigenlijk was ik wel een beetje trots op mezelf.

Onder de lattenbodem vond ik een oude grote agenda uit 2013, onder het stof met daarin de pennenvruchten van nachtelijke inspiratie. Een oude blog die ik al eens eerder geplaatst had:

Op zoek naar het licht van warme zonnen

Ik heb je wel zien lopen, m'n kind, laat op de avond
op dat smalle weggetje nabij Zonderland.
Je waande je onbespied,
zoals je daar liep met hangende schouders
en je had mij niet opgemerkt.
Je zeeg neer op die bank bij het rozenprieeltje,
daar aan de rand van het dorp.
Je dacht aan vroeger, aan de dagen van weleer,
toen je nog dat vrolijke kind was,
onvermoeibaar en voor de duvel niet bang.
Ik heb je wel gevolgd al die jaren
toen je daar liep over lanen en langs straten
tijdens je eindeloze tochten
op zoek naar het licht van warme zonnen.

En nu zit je hier om even op adem te komen.
Je staat het jezelf toe om jouw emoties de vrije loop
te laten en je huilt hete tranen van onbegrepen verdriet.
Tussen jouw tranen merk ik ook heel veel boosheid op.
Ze zagen jou niet staan,
die momenten dat jij je niet kon verweren
en je moest luisteren naar al die aantijgingen
die naar jouw hoofd werden geslingerd.
Je hebt het maar over je heen laten gaan.
Je was mij ook een beetje kwijt geraakt.

Vind je het goed dat ik naast je kom zitten?
Huil maar flink uit.
Tijdens die lange jaren heb ik je nooit veroordeeld.
Ik heb het wel begrepen hoe je terecht kwam in oorden van mistige gebieden.
Er is je veel onrecht aangedaan.
Je miste de kracht om het bij mij te brengen.
Zonder dat je het wist heb ik je wel steeds opgemerkt
maar op de een of andere manier merkte je mij niet op.
Je wilde sterk en onafhankelijk zijn
en je vond het moeilijk om aan jezelf toe te geven
dat je ook zo jouw zwakke kanten hebt.

Waar was je toch mijn kind
al die jaren toen je op zoek was om een uitweg te vinden uit dat labyrint waar je de weg was kwijt geraakt.
Troostend leg ik mijn hand op jouw schouders.
Van mij kun je het wel verdragen.
Je hoeft niet flinker te zijn dan jij je voelt.
Ik wil wel heel graag dat je bij jouw verdere tochten
op mij zult leunen en je hartzeer met mij zult delen.
Niemand hoeft hier iets van af te weten.
Jouw geheimen, je onuitgesproken verdriet zijn bij mij
absoluut veilig.
Je zult zien hoe het helpt wanneer jij jouw zorgen
met mij deelt.
Ik vind het fijn dat je ontvankelijk bent voor mijn gedachten en een beetje licht toe laat voor jouw vermoeide geest.
Ook die echoën van schreeuwende stemmen komen tot rust.
Ik leg mijn vrede in jouw ziel en geef je nieuwe kracht.
En dan, m'n kind, bij gevaren zal ik jouw hand vasthouden. Aan het einde van deze lange tunnel gloort er weer licht aan de horizon.
Tijdens momenten dat je gedachten met je op de loop gaan, zal je aan mij denken als aan iemand die te vertrouwen is.
Gedurende die lange weg zal ik je schragen en heel dicht bij je zijn.
Ik zal je niet begeven;
ik zal je niet verlaten.