Adventsdienst

Vandaag vierden we in onze zorginstelling de adventsdienst met aansluitend voor de bewoners een kerstdiner.

De laatste maand was er nou niet meer het weer naar om met m'n gebeds-sweater de straat op te gaan.
Het is zo ongeveer vaste prik dat ik op dinsdagmorgen met het bezoeken van bewoners m'n vrijwilligerswerk op deze zorginstelling verricht.
Al enkele weken aarzelde ik om in bedrijfskleding
- bidden helpt echt - naar binnen te gaan.
Vanmorgen vatte ik moed: "Ik doe het".
Nou, ik heb het ondervonden:
je wordt opgemerkt;
je wordt gezien en,
je wordt gelezen.
Vooral één hoog bejaarde vond het prachtig.

's Middags om half drie zette ik opnieuw m'n fiets in beweging om de adventsdienst mee te maken die om drie uur zou beginnen.
Om tien minuten voor drie heette de geestelijk verzorger me aan de deur welkom, en vroeg me of ik, kijkend naar m'n sweater, nog de straat op was geweest.
"Nee, dus...."
Ik zocht m'n plekje achter in de zaal naast een lieve gelovige die ik deze morgen nog bezocht had.
Om drie uur was de zaal redelijk gevuld en tien minuten later bemerkte ik enige nervositeit. De organist vulde de lacune op met stemmige orgelmuziek.
Een paar minuten later: grote opluchting.
Een andere vrijwilligster hoorde ik hard fluisterend:
"Ik heb er voor gebeden...."
De geluidsversterking was weggevallen, en, o wonder,
die deed het weer.

De geestelijk verzorger maakte bij het begin van de dienst z'n verontschuldiging voor de vertraging.

De aanwezige mannen waren allen zeer stemmig gekleed.
Het was natuurlijk wel een adventsdienst.
Sommige hoog bejaarde dames droegen vrolijke kleuren.
Als jong bejaarde man viel ik wel wat uit de toon.
Echter, uit volle borst heb ik de kerstliederen mee gejubeld.
Aan het eind van de dienst maakte een broeder van de Gereformeerde Gemeente mij nog een compliment over m'n vrolijke "kerstkleding".
Bij het verlaten van de kerkzaal, kreeg een ieder een handdruk van de predikant.
Toen ik aan de beurt was, vestigde hij nog even de aandacht op dat spannende kwartiertje toen het geluid was weggevallen en de uitredding daarna.
Hij bevestigde dat het werkelijk waar is: "Bidden helpt echt".

Breed grijnzend sprong ik vijf minuten later op m'n fiets op weg naar huis.
Wat je ook mee maakt, en, waar je ook bent,
"Bidden helpt echt!"