Uil en vos / Mijn hoofd is zwaar

'Mijn kop is zwaar,' zegt vos.
'Ik kan hem bijna niet omhoog houden.'
'Dat zag ik,' zegt uil. 'Je hoofd sleepte over de grond toen je hierheen liep.'
'Mijn kop is al weken zwaar,' zegt vos, 'Ik denk dat er teveel in zit.'

Uil en vos zitten op de grond. Aan de voet van de grote eik.
'Ik kom niet meer omhoog,' had vos geroepen. 'Mijn kop is te zwaar.'
En toen was uil naar beneden gekomen.

'Kan er zoveel in je kop zitten dat hij er zwaar van wordt?' vraagt vos.
'Tjaah....' zegt uil. Hij zit op de grond en kijkt naar vos.
Dan zegt hij: 'Wat zit er allemaal in je hoofd?'
'Soms lijkt het alsof er te veel inzit,' zegt vos. 'En dat ie overstroomt.
Alles wat ik denk blijft erin zitten en elke dag komt er wat bij.'
'Wat zit erin?' vraagt uil.
Vos trekt rimpels in zijn kop en knijpt met zijn ogen: 'Vergaan, zit erin. Ik verga, en jij vergaat. Ik word ouder en jij wordt ouder. En vrienden zitten erin en vrienden die geen vrienden meer zijn. Geliefden die vergaan zijn..
En soms denk ik dat ik wil stoppen met denken.
Maar dat lukt niet goed. Ik blijf maar denken. En alles verzamelt zich in mijn hoofd.
Wil je weten wat nog meer?'
Uil knikt.
'Als ik er niet meer ben, zit er ook in. Dood bedoel ik. Wie dan in mijn hol woont.
En of het bos er altijd blijft en wat er nog meer in de hemel zit dan wolken en sterren en of doodgaan erg is en dood, dood is.. '
'Poeh,' zegt uil. 'Ja... van al die dingen wordt je hoofd zwaar.
...wacht, gister heb ik in de boswinkel beukenotentaart gehaald. Die is vreselijk lekker. Zin?'
'Ja!' roept vos.

Even later eten uil en vos stukken taart.
'Lekker.'
'Echt wel.'

'Als ik veel denk,' zegt uil. 'Vergeet ik soms adem te halen.
Want denken doe ik met mijn hoofd en ademhalen met mijn lijf. En als mijn hoofd zo hard werkt, dan vergeet ik adem te halen en gaat mijn hoofd zeer doen, omdat het te weinig adem krijgt. En dan kan ik beter stoppen met denken en even adem halen. Snap je?'
Vos knikt. 'Ademhalen en taart eten,' zegt hij en pakt nog een stuk.

Na een tijdje zegt uil: 'Adem halen, dan gaat er verse lucht naar binnen. Je lijf in. En oude lucht naar buiten. Dan wordt je lijf weer helder en je kop ook.
Gewoon in en uit.
In en uit.
Heel gewoon.'

Uil en vos zitten op de grond bij de grote eik.
Ze doen in en uit en in en uit.
Het lijkt op slapen. Het is stil en rustig. Ze praten niet en denken niet. Ze halen adem.
In en uit.
In en uit.

In het bos staat de grote eik. Hij staat er al heel lang.
Ver voor uil en vos er waren, was de grote eik.
Nog ouder dan de eik is de wind.
Hij waait zachtjes door de bos
Alsof er adem door de bomen gaat..