In de wachtkamer

Wanneer God je laat wachten
dan zijn er verschillende dingen die je kunt gaan doen.
Je gaat maar vast aan de slag.
Je onderneemt van alles, echter de inspiratie ontbreekt.
Het wordt broddelwerk.
Je komt niet op dreef; het juiste gevoel blijft weg.
Frustratie neemt hand over hand toe.

Je kunt ook een stapje terug nemen.
Je realiseert je:
Dingen waar ik m'n zinnen op heb gezet,
is dat voor mij echt zo belangrijk?
Stel nou voor, dat God wil,
dat ik voor langere tijd gewoon wacht
tot het moment aanbreekt dat al m'n verlangens in vervulling gaan.

Misschien, heel misschien,
bedoelt Hij dan wel van me dat ik schoorvoetend
geleidelijk aan akkoord ga met het idee
dat ik sommige van m'n prioriteiten op een zijspoor zet.
Door m'n eigen geest te activeren
stel ik me steeds meer bewust open voor Gods heilige Geest.
Met andere woorden:
Ik word wat minder drammerig
zodat mijn haan altijd koning moet kraaien.
Langzaam sta ik meer open voor het idee
dat God uitsluitend goede dingen voor me bedoeld heeft.
In de plaats om de begeerde objecten binnen te halen
groeit het vertrouwen dat in dat bewuste wachten
ook zijn aanwezigheid in m'n zieleleven steeds meer manifest wordt.
Wachten verandert in tweezaamheid
in die zin dat ik me bewust wordt dat ik verkeer
in de schaduw van de Almachtige.

Van binnen uit geef ik het op
dat ik zelf de volgorde van m'n prioriteiten lijstje wil bepalen.
Ik merk in m'n hart dat de gave van geloof zich naar voren dringt
en ongemerkt ontvouwen zich vernieuwende perspectieven aan mijn geest.
Dat dwingende, dat drammerige verliest z'n vat op mij
en ik krijg oog voor het liefelijke van de Koning
aan wie ik mij onderworpen heb.
Ik ga echt de dingen in een ander perspectief zien.
Er is geen angst meer dat ik de boot ga missen.

In het verleden heb ik te vaak m'n neus gestoten
en ik wil geen nieuwe risico's aan gaan.
Wat een voorrecht dat ik een koningszoon,
een koningsdochter ben
en dat de Heer m'n herder is die me zachtkens leidt.
Hij voert me aan rustige wateren waar het goed toeven is.
Het is net als bij een beeld dat een kunstenaar aan het boetseren is.
Z'n ziel wordt vervuld van inspiratie omdat hij zich de moeite
heeft getroost om te wachten op het juiste moment.