Een "rokende" engel.....

Een week geleden ging ik met m'n gebedssweater
weer eens op pad.
Eerst tien minuten op de fiets.
Inmiddels was ik aangekomen bij het stadsgedeelte
waar ik m'n wandeling wilde maken.
Op het bankje aan de rechterhelft van de rotonde
zaten drie dames; de middelste blijkbaar in nood;
één van de andere vrouwen troostte haar.
Honderd meter verder parkeerde ik m'n fiets aan
het water. Natuurlijk had ik de Heer m'n beschikbaar-
heid bekend gemaakt. Ik dacht bij mezelf: Er wordt
blijkbaar al hulp geboden en drentelde wat op en
neer langs de waterkant.

Langzaam begaf ik me naar de richting waar de vrouwen zaten. Nu zaten er nog twee dames. M'n gevoel van gêne negeerde ik en ging spontaan zitten op de bank tussen beide dames in.
Aan de ene kant zat een oude dame van naar schatting rond de tachtig en ze pafte er lustig op los. Ik meende dat ze me zelfs nog een sigaret aanbood maar dat weet ik ook niet helemaal zeker. In fracties van seconden doe je dan van allerhande verschillende waarnemingen.
Liefdevol probeerde ze de andere dame die diep in de shit zat, te bemoedigen.
Ik geloofde m'n oren niet, toen ik haar hoorde zeggen: "Je moet bij Jezus Christus zijn; alleen Hij kan je helpen.
Ik viel compleet stil. Met wat voor een wonderbare God hebben we te doen.
De vrouw in nood gaf me haar adres. Ze vond het goed dat ik voor haar bad.
Na een paar minuten liep ik door de woonwijk met haar duizenden bewoners
en deed mijn gebeden.