Voor een tijd was je m'n reisgenoot

Voor een tijd was je m'n reisgenoot.
Ik heb nog steeds niet goed begrepen
waarom je wegging uit m'n leven.
Waar was je toch toen ik jou het meest nodig had?
Mijn liefde voor jou was ongeveinsd.
Ik deed me echt niet beter voor dan dat ik was.
Misschien was het wel m'n fout dat ik teveel van jou verwachtte.
Met heel mijn hart vertrouwde ik je.
Na die relatie van jaren
ging jij je geleidelijk aan steeds meer terugtrekken in jouw eigen besognes.
Het leek er wel op alsof jij mij minder nodig had.
Op jouw manier had je het steeds vaker druk, druk, druk.
Ik wilde me ook niet aan je opdringen.
Daarvoor had ik teveel trots.
Heel geleidelijk aan bloedde de echtelijke liefde tussen ons beiden dood.

Ik voelde me verraden, in de steek gelaten
en m'n trots weerhield me om de vuile was buiten te hangen.
Ik heb nooit geweten of er een derde in het spel was.
Zonder mij te raadplegen
had je contact gezocht met de scheidingsmakelaar.
Het was over en uit.
Ik had niet de kracht om terug te vechten.
Drie maanden later had je al een andere woning.
Ik bleef met de kinderen achter.

Door de jaren heen heb ik meer dan ooit kracht gevonden in m'n geloof.
Diep van binnen uit wist ik dat Hij me nooit in de steek zou laten.
Van de kinderen heb ik dubbel en dwars veel liefde terug ontvangen.
Na al die jaren heb ik m'n leven weer redelijk op de rit gekregen.
Ik ben zo ver dat ik weer durf te denken aan een nieuwe partner in m'n leven.
Ik heb er om gebeden dat Hij mijn Gids dan wilde zijn.
Voor alleen maar romantische liefde is de toekomst mij te onveilig.
Ik heb veel te bieden.
De strijd in m'n leven heeft me niet bitter gemaakt.
Ik heb geleerd de ander te vergeven
en God lief te hebben boven alles.
Onbevreesd ga ik het strijdperk tegemoet
in de wetenschap dat Zijn goede hand over me zal zijn.