Het wondere leven van vissen

Zestig jaar geleden ging ik eens uit vissen met m'n oudere broer en gooide ik stiekem de gevangen vissen in het water omdat ik het zielig vond dat die beestjes de pan in gingen. En, om zo'n haakje weer uit zo'n vissenbekje te peuteren..... Wie verzint zo iets?
Je hebt mannen, en misschien ook wel een enkele vrouw, die een hele dag naar de dobber van hun vishengel zitten te turen. Het gekke is dat de een om de haverklap beet heeft en dat de ander, met de beste wormen aan z'n haak, er helemaal niets van bakt.
Soms kijk ik op fuss en leer ik over het leven van vissen hoe vaak hij of zij online is in de vijver. Ik vind het wel grappig dat ik word gevolgd door 39 andere vissen.
Hoewel ik zelf misschien wel een oude snoek ben, ben ik blijkbaar toch interessant genoeg om gevolgd te worden door een school vissen.
En nu ik het over scholen heb, .............
daar gebeuren soms de meest wonderlijke dingen. Je hebt heel rustige vissen, die zich van de prins geen kwaad bewust zijn. En dan heb je van die typische spartelvisjes. Ze schieten van her naar der.
Overigens merk ik op, dat drie kwart van de visjes in hun scholen eindeloos zitten te mediteren. "Blijf zitten waar je zit en verroer geen lid". Zij komen nooit van hun plaats en dan denk ik wel eens: "Wat zou er met hen aan de hand zijn?"

Nou moet ik wel eerlijk blijven. Soms zwem ik vanuit nieuwsgierigheid bepaalde visvijvers binnen, waar het - o zo rustig - blijft. En vanuit verveling blijf ik er maar hangen. En ik vind het ook niet leuk om dan weer weg te zwemmen om zo'n vissenbaas niet teleur te stellen.
Ik heb altijd gedacht dat vissen koudbloedige dieren zijn. Dat lijkt waarschijnlijk zo, maar dat is maar de buitenkant. Ik kom er best wel achter dat achter menig visje een heel warmbloedig leven schuil gaat. Dat zie je er aan de buitenkant niet zo van af, maar o wee, wanneer je denkt beet te hebben en ze aan je haakje bungelen. Toch maar heel voorzichtig weer terug gooien in de vijver.

Vissen zijn verder ook dol op feestjes. Wanneer er wat te doen is, spitst een ieder z'n kieuwen en dan komen ze voor een ontmoeting bij elkaar op een plek waar heel wat vissenvoer opgehoopt ligt. Wanneer je nu een gevoelig visje bent leer je tijdens zo'n ontmoeting heel veel over vissenpsychologie. Ken uzelf is toch het beginsel van elke wijsheid. Dat geldt ook voor vissen. Dus.... kom naar het feest.

Ik denk terug toen ik vijftig jaar geleden op een bijbelschool te Groningen zat. We hadden daar in de winter een vissenkom met goudvissen en ze waren allemaal dood gegaan. Het waren nog guppies, van die hele kleintjes. De winter was ingevallen en de tuin achter de school was bedekt met een dikke laag sneeuw. De dode visjes werden voorzichtig in hun kistjes (luciferdoosjes) geschoven. En bij het organiseren van een heuse begrafenis werden de visjes aan de aarde (sneeuw) toevertrouwd. Als komende voorgangers was de speech van de ene student nog mooier dan de andere speech. Wat konden ze ontroerend vertellen over het leven van die visjes die het loodje hadden gelegd.
Ik ben het nooit vergeten. Ik hoop dat me nog een lang leven beschoren zal blijven, ook hier bij funky fish.