Nonsens op rijm

In het dorpje Zandbergen
schrijven kinderen in 't zand
sprookjes, als van de zeven dwergen
en van de koningin uit 't boze land.

Zandbergen doet mij verder denken
een roemrijk geslacht uit verre tijden
heeft dichters de mensheid kunnen schenken
vreugde, vriendschap en..... soms lijden.

De bergen zijn verwaaid door 't opgestoven zand.
Een vreemdeling kent weg noch steg.
Bevreesd, dat 'k zou verliezen mijn verstand
vraag ik een kleuter naar de weg.

"Mijnheer", zegt 't jongentje
"Ga bij de kerk rechts af"
en met een uitgestoken tongetje
loopt hij vooruit als in een draf.

Zo was 'k een vreemdeling in Zanderbergen.
Een jongentje wees mij de weg.
Ik leerde sprookjes van de zeven dwergen;
de taal van 't hart als uitleg.