Bijna verdronken

Het zal zo'n zestig jaar geleden zijn, dat ik, net als Mozes, uit het water gered ben. Het verschil met Mozes bestaat daarin, dat ik me niet verschanst had in een biezen kistje. Ik lag relaxed op een oude autoband. Ook dreef ik niet op de Nijl. Echter, wel in de Dedemsvaart, een kanaal wat toentertijd reikte van Zwolle naar Coevorden. Het dorp waar ik opgroeide, heette De Krim, een lang streekdorp van ongeveer vier kilometer. De Groninger boeren hadden de hegemonie. En die woonden veelal aan wijken, een soort netwerk van allemaal zijkanalen.

Je leerde zwemmen op z'n hondjes in die ondiepe zijkanaaltjes. Eens was ik aan het "zwemmen" met m'n vader, die me snel uit het water trok toen het water boven m'n hoofd ging. Echter, in de Dedemsvaart had ik buiten de waard gerekend toen ik in dat grote hoofdkanaal op die autoband ondersteboven ging. Het was een oude poreuze band met in het midden op een extreem zwakke plek, een grote bobbel. En midden in dat brede kanaal kantelde de autoband. Help..... help....... help.......
Het was m'n redding dat m'n oudere broer in de buurt was en toesnelde. Hij bedacht zich geen moment en dook als een ervaren mensenredder het diepe water in. In m'n doodsangst klampte ik me vast aan z'n lijf.

Wat ik nooit ben vergeten, is het volgende. Hij duwde opnieuw m'n hoofd onder water zodat ik hem in m'n angstige houdgreep wel los moest laten. Even dacht ik: "Wat ga je nou toch doen?" Hij moest me opnieuw onder water duwen teneinde me te kunnen redden. En opnieuw, maar dan vanuit een gemakkelijker positie sleurde hij me uit het water en trok me naar de zijkant van de Dedemsvaart. Als door een wonder werd ik gered door m'n zestienjarige broer. Ik zal hem er m'n hele leven dankbaar voor blijven.

De les, die ik onthouden heb is, dat ik nooit en te nimmer iemand kan helpen, die zich radeloos aan me vastklampt. Op subtiele wijze duw ik opnieuw z'n hoofd onder water. Met andere woorden, ik neem m'n eigen grenzen weer in acht als uitgangspositie. Ik realiseer me welke hulptechnieken binnen m'n vaardigheden passen teneinde de drenkeling op het droge te kunnen slepen. Soms moet ik het toelaten, dat de noodpositie, waarin de drenkeling verkeert, tijdelijk nog verergert. Ik bevrijd me uit z'n houdgreep om uiteindelijk met z'n tweeën veilig de overkant te bereiken. Op dezelfde wijze zoals ik dikwijls in noodsituaties door anderen op het droge getrokken werd, leerde ik drenkelingen te hulp kon schieten onder de genade van God. Soli Deo Gloria.