De presentie-methode

Een jaar geleden volgde ik een twee dagen durende training omtrent de presentiemethode. Heel veel hiervan ben ik al weer een beetje kwjjt geraakt maar een paar dingen zijn me wel bijgebleven. Wanneer je in de hulpverlening,
verenigingsleven, pastoraat of op de werkvloer met mensen in contact raakt, dan doe je dat vanuit de achtergrond om samen met die betreffende persoon ergens naar toe te werken.

Op z'n zwakst gezegd zijn er in Nederland zeker wel meer dan miljoen eenzamen, die geholpen zouden zijn wanneer ze af en toe een bezoekje zouden krijgen. Nu onderscheidt de presentiemethode zich van een doelgerichte hulpverlening.

Je hebt bijvoorbeeld probleemgezinnen die de Staat der Nederlanden jaarlijks wel meer dan twee ton kosten. Man en vrouw volgen een langdurige relatie-therapie en ook een gezinstherapeut is ingeschakeld. Voor Marietje is zelfs nog een orthopedagoog ingeschakeld. De maatschappelijk werker komt regelmatig over de vloer en ook Jeugdzorg bemoeit zich met het gezin. En een ieder heeft vanuit zijn eigen professionele invalshoek contact met dit gezin.

Wanneer je om mensen geeft, kun je, zonder dat je de een of andere agogische opleiding hebt gevolgd, uit de voeten met de presentie-methode. Hier is het uitgangspunt dat er geen sprake is van een persoon die hulp ontvangt met daarnaast een persoon die hulp biedt. Er wordt geen afhankelijkheidssituatie gecreëerd. De bezoeker heeft geen verborgen agenda. De ander wordt geaccepteerd zoals hij/zij is and that's all.

Vijf jaar geleden zicht ik contact met een christelijke zorginstelling in m'n woonplaats met het aanbod dat ik het leuk zou vinden om wekelijks mensen te bezoeken. Ik kreeg een lijstje met namen aangeboden en het is voor mij een steeds terugkerend plezier om een stuk of tien personen bij regelmaat te bezoeken: protestants en rooms katholiek door elkaar.
Elke keer moet ik er nog aan wennen dat van m'n lijstje af en toe mensen me door sterfte komen te ontvallen. Echter, de lacune is snel opgevuld met weer anderen die op m'n weg komen.
Ik ben onze lieve Heer oprecht dankbaar dat ik redelijk goed empatisch kan luisteren en na een kwartier, twintig minuten of een half uur neem ik weer afscheid tot een volgende keer. En zo af en toe voel ik me vrij om een gebed uit te spreken. Maar ook dat is een intuïtief aanvoelen omtrent datgene wat gewenst is.
Soms kom ik bij een ouder persoon die me vijftien keer hetzelfde verhaal vertelt en neem ik, bijvoorbeeld, de vrijmoedigheid één van de fotoalbums uit de kast te halen om ons contact een bepaalde richting te geven.

Wanneer je van mensen houdt, dan zijn er legio mogelijkheden om iets voor iemand te betekenen. Probeer iemand niet te veranderen. Wees gewoon jezelf. En af en toe kun je ook iets specifieks meedelen aan de ander waardoor hij of zij wezenlijk geholpen is.