De ondraaglijke lichtheid van het bestaan

Die morgen kauw ik bij mijn neef op donkerbruin met kaas en de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Milan Kundera. Met dubbele muntthee.
Twee korte nachten, een single bed. En dan is daar de ondraaglijke lichtheid van het bestaan.

De uitspraak laat mij welhaast automatisch surfen naar de zwaarte van het hedendaagse leven.
Sinds een jaar ben ik single en kom in aanraking met een ongekende zwaarte van het bestaan.
Zwaarte, anders dan voorgaande jaren. Want ik ploeg en worstel het leven van de single binnen. Leer nieuwe verlangens kennen. Ervaar andere emoties en heftigheid.
Ik betreed een onbekend gebied, waar ik de ondraaglijke lichtheid van het bestaan ruik in verhalen over levens van singles. Tasten naar relaties.
Ze liggen op de ontbijttafel van mijn neef. Naast een broodje kaas, een sixpack bier en stapels kranten.
'Ze was 83 en nog tranen om die verboden liefde. Toen ze 18 was.'
De zwaarte knalt eraf. Ik leg de uitspraak van de ondraaglijke lichtheid op verhalen over hoop, verdriet, verlangen en mislukkingen. Een vlies die de zon tegenhoudt. Verhalen die het licht ondraaglijk maken.
Ik vertel het verhaal van de jongen die een relatie had.

- Op Facebook stond: 'Ik heb een relatie'
Ze wisten het niet.
Samen op vakantie en opeens stond daar: 'Ik heb een relatie'
Een leuke jongen. Vlot, open, spontaan. Ze mogen hem graag.
En dan: 'Ik heb een relatie' ..nix gezegd.
Ze zeggen tegen hem: 'Heb jij een relatie? Wij wisten van nix en nu zien we op Facebook..'
Dan vertelt hij het verhaal over de relatie.
'Vijf jaren had ik een relatie. Zij was ouder. Meer dan 10 jaar. En ze heeft een kind. Niet van mij. Mijn ouders waren erop tegen. Niet gewoon een beetje, maar vet.
Uiteindelijk is het uitgegaan. Om mijn ouders.
Ik kon haar niet vergeten en toen we elkaar weer tegen kwamen was het klik en aan..
We hielden het geheim. Mijn ouders wilden het niet. Dat wist ik echt wel.
Maar nu heeft zij gezegd dat ze zat is van dat sneaky gedoe. En als ik het zelf niet durf vertellen dan gaat zij mijn ouders bellen en vertellen over ons.
Toen heb ik het zelf maar vertelt en dat wilde ik gelijk goed doen. Dus op facebook..' Hij kijkt wat ongemakkelijk.
Hij woont nog bij zijn ouders. En toen hij thuiskwam van de vakantie hebben die hem het huis uitgezet.. -

Het verhaal knarst en schuurt. Zoals andere verhalen.
Ik slok mijn muntthee naar binnen. We moeten ons haasten.
Mijn neef zal beamen in een kerk waar ik allang niet meer kom. Zware kost.
En ondraaglijke lichtheid.
Dat hakt erin.