Het is de verleiding..

'Ik heb hier een doos,' zegt de huismeester, als ik aanklop voor advies over brokkel muren.
Sinds ik de boormachine heb ontdekt heeft mijn huis brokkelmuren en doet aan revolutiebouw.
Gaten boren, het leek een eenvoudige en heerlijke bezigheid en zo begon ik gaten te boren.
Maar, heerlijk is het wel, eenvoudig is het niet. Dat doet me denken aan de belasting-slogan: -eenvoudiger kunnen we het niet maken, wel heerlijker-

Mijn ervaringen met boormachines zijn vers en van recente datum.
De ene x gaat de boor de muur ternauwernood in en sta ik minutenlang te slijpen op een gat van een centimeter. Het volgende moment schiet de boor als een salamander de muur in, met als gevolg dat een deel van de muur in kruimels aan mijn voeten ligt.
Hoe vaker ik de boor gebruik hoe meer brokken, kruimels en gaten.
Ik besluit burenhulp (goeie tip) in te roepen en kom bij de huismeester, kenner van Het Huis en de muren.
'Revolutiebouw,' zegt hij op mijn verhaal en vervolgens: 'Ik heb hier een doos.'
Ik spring een gat in de lucht!
Ik heb hier een doos.!. Mijn stapels werelden . Aangekomen!

Het is de verleiding die de doos brengt.
16 kilo, volgens de huismeester.
Gewicht.. of ik een steekkar nodig heb, vraagt hij.
Met de doos in de armen loop ik door de gangen van het revolutiegebouw. Ga mijn verbrokkelde gang in en stort me op de doos.
8 x .. de een nog mooier en ouder dan de ander.
Ik denk dat de aarde oud is. Ik raak er steeds meer van overtuigd.
-1932..schoolatlas der geheele aarde. herzien door B.A. Kwast. f 7.50-

Dit is geen weloverwogen actie.
Na -de aarde aan mijn voeten- 69 jaar oud, wilde ik een nieuwe wereld aan de deur van het toilet om in alle rust en op het gemak een hedendaags land te kiezen voor een volgende tocht.
Toen raakte ik verzeild in toilet-formaat nieuwe werelden en stuitte op de atlas. Na de atlas stuitte ik op de oude atlas. En toen was er ergens op een zolder een doos oude, uit elkaar vallende, atlassen.
Inmiddels heb ik de doos oude, uit elkaar vallende, atlassen in huis.

De geur van oude atlassen die op zolder hebben gestaan.
Een vernuftig aroma die iets doet met mijn gestel.
Ik word een beetje bevlogen, raak in andere sferen, alsof ik op een vliegend tapijtje meegevoerd word. Washed, stoned, delirieus, onder invloed van.
Alsof de Oost in specerijen aan komt waaien.
Zwoele bedwelmende aardse kruiden die de wereld hebben gevangen.
Geluid van oud papier tussen mijn vingers.
Een zachte holpijp.. de midwinterhoorn..
Bladzijden die als droog korrelig fluweel mijn vingers strelen.
Aardse geuren krinkelen om mijn hoofd.
Verbleekte kleuren, wit met thee.
Ik. Tussen atlassen op weg naar andere oorden.
Oorden en atlassen, ze nestelen zich in mijn lijf, mijn hart en mijn ziel..

Dan komt de huismeester . My mind maakt een sprong naar de verbrokkelde muur.
De huismeester zucht en begint over grote pluggen, draaipluggen en hollemuren pluggen. Het blijkt niet te willen. De muur is te hol.
Maar mijn huismeester is niet zomaar een huismeester..

Inmiddels hangen haken, gordijnroedes, spiegels, stofzuigers en rugzakken .
Morgen komt de huismeester gaten dichten
Burenhulp,
Wat een uitvinding..
Naast atlassen vol aarde en wereld..