Ik begrijp het pas als ik het begrijp

'Als ik het niet snap, dan snap ik het niet. Snap je?' roept vos.
Uil en vos zijn samen onderweg. Uil vliegt en vos rent en nu roept vos naar uil over niet snappen.
'Nee,' zegt uil. 'Ik vlieg.. En vliegen en praten met een rennende vos over snap-dingen dat wil niet zo goed.'
'Ja.. jaah,' roept vos. 'Strax. Ik heb alle geduld hoor.'
'Van niet,' zegt vos er zachtjes bij.
'Ik hoor je wel hoor,' zegt uil. 'Ik ben een uil, weet je.. zachtjes helpt niet.'
'Mooi is dat,' roept vos. 'Strax hoor je mijn hoofd nog dingen tegen mij zeggen die alleen voor mij zijn.'
'Ja,' zegt uil. 'Dat kan ik ook.' Hij kijkt zoals altijd, maar nu een beetje extra.
Vos kijkt omhoog.
'Ja doe maar je best om gewoon te kijken, dat kun jij echt niet.'
Vos springt omhoog en hapt naar uil.
Uil duikt op vos en pikt met zijn snavel in de staart van vos. Vos draait en krult en springt, terwijl hij hapt. Ze spelen vechten. Bijten en vliegen en springen en pikken. Ze rollen door het gras. Vos gromt naar uil en uil sist en blaast en mauwt naar vos. Dan slaat uil zijn vleugel tegen vos en vos rolt over de grond. Ze hikken en lachen van het lachen.
Dan vallen ze naast elkaar neer.
'Vet,' zegt vos, 'Die vleugel van jou.'
'Vliegen en praten dat heb je ervan..' zegt uil.
Vos blaast.

'Als ik het niet snap, dan snap ik het niet,' zegt vos.
'Ik bedoel, ik begrijp het pas als ik het begrijp.
Nou ja.. zoiets.'
'Ja' zegt uil, 'Zoiets.. ongeveer..'
'Als het alleen maar door mijn hoofd gaat, dat wat ik moet begrijpen, dan lukt het niet echt. Dan snap ik het niet en dan ga ik het ook niet snappen. En dan kan je nog veel meer praten en vertellen en uitleggen en nog es en nog es en nog een verhaal erbij. En nog twee of drie, of zes of elf en dan kan je heel erg je best doen. Het lukt toch niet.'
'Het landt niet,' zegt uil. 'Het landt niet in je lijf. Bedoel je dat?'
Vos kijkt naar uil en draait met zijn ogen alsof ze naar binnen kijken en zoeken naar iets ergens binnenin.
'Het blijft in je hoofd en je kun het pas snappen als het in je lijf zakt,' zegt uil.
'Is dat wat je bedoelt?'

'Ja,' zegt vos, 'Misschien wel.'
'Eerst begreep ik er nix van en nog es nix enzo. Maar toen ik bij haar was, toen zag ik wat er gebeurde met haar en toen voelde ik wat ik zag en voelde ik wat ze vertelde over weggaan en moeten weggaan enzo.
Gewoon hier ergens bij mijn buik. En toen gebeurde het dat ik wist wat ze bedoelde. Mijn lijf wist het.'

Vos zucht en blaast lucht uit zijn lijf.
'Ze gaat weg. En ik begreep er nix van en nog es nix en nog es. En al die uitlegverhalen hielpen niet. Maar gister vertelde ze het zelf... en zag ik wat ze bedoelde. Ik voelde het. Dat het niet anders kon. Tenminste, dat zij niet anders kon. Dan gaan.
En nu ik het begrijp gebeurt er ook rust in mijn lijf.
Nou ja zoiets, als je er iets van snapt.'

'Ja,' zegt uil.
'Begrijpen met je lijf is anders dan begrijpen met je hoofd.
Dat gaat dieper en zonder woorden weet je het.
In je hoofd kan je het wel mooi zeggen en bedenken, maar dat is niet hetzelfde als begrijpen.'
'Echt begrijpen,' zegt vos.
'....dan ga je er dwars doorheen...
...en dat gaat niet zomaar...'