Ik voel me een beetje zielig

Ik voel me een beetje zielig.
Een oude chronische kwaal heeft weer een beetje de kop opgestoken:
astmatische bronchitis.
Ik houd me nu zo rustig mogelijk, vooral nu de kerstdagen staan aan te komen.
Gelukkig vind ik wat afleiding in m'n dierbare Amish romans.
Het lukt me nog steeds om in de bieb exemplaren te vinden
die ik nog niet gelezen heb.
Moet je je nu toch voorstellen.
Dan ben je een vent van 71 jaar en je geniet van boeken
waarvan verwacht wordt dat die in de eerste plaats door dames gelezen worden.
Mijn vrouw houdt van de wat meer "stoerdere" literatuur:
detectives, science fiction, semi-wetenschappelijke boeken.
Haar belangstelling gaat oneindig veel verder dan de mijne.
Ik schuw het avontuur niet, maar toch heeft m'n vrouw
een veel avontuurlijker inslag dan ik.
Vanwege m'n naïeve, enigszins impulsieve aard,
werk ik me vaak in de nesten, en, God zij dank,
ziet zij alles weer helder wanneer ik er geen gat in zie.

Vannacht had ik de gedachte, analoog aan het bijbels getuigenis,
dat God zich soms gedraagt als een jaloerse minnaar.
Hij neemt met niet minder genoegen dan onze volkomen overgave aan Hem.
Elke keer weer ben ik stom verwonderd dat het er op lijkt
dat Hij de nummero één in m'n leven is.
Dan leek het er op dat Hij Zich een poos verborgen hield
en weer tevoorschijn komt.
Maar al te dikwijls realiseer ik me dan dat een mens van nature
niet geneigd is om God te zoeken;
dat Hij Zelf steeds weer het initiatief neemt.

Van de techniek heb ik weinig kaas gegeten.
Het is mijn vrouw die de knoppen van de TV en de afluisterapparatuur bediend.
Ze wordt er soms moedeloos van om me voor de zoveelste keer uit te leggen
hoe die verschillende afstandsapparatuur werkt.
Nu moet je niet denken dat ik alleen maar een naïeve domoor ben.
Soms ben ik over mezelf verbaasd hoeveel helderheid van geest
ik aan de dag kan brengen.
Deze week heb ik er al twee adventsvieringen opzitten
en nu moet ik me echt in acht nemen dat ik met de Kerst niet helemaal
gevloerd ben.
En, God zij dank, daar helpt Hij mij ook bij.

Wonderlijk evangelie. God komt naar de aarde en wordt mens.
Hij komt ons zo nabij in de gedaante van een kleine weerloze baby.
Met hoop en verwachting ga ik de kerstdagen tegemoet.
Hij vindt het niet erg wanneer we soms zwak en terneergeslagen zijn
en de weg zijn kwijt geraakt.
Er is een Helper, groot van kracht.
Immanuël, God met ons.